Έχει πάτο το βαρέλι των θυσιών του ελληνικού λαού;

Του Δ. Καζάκη

Τι σόι κοινωνία είμαστε; Παρακολουθούμε απαθείς ένα ημερήσιο σήριαλ κυβερνητικών συσκέψεων για το από πού θα βρεθούν τα 11,5 δις ευρώ που απαιτεί η τρόικα. Ίσως να μας αρέσει η πρόζα των πολιτικών αρχηγών που δήθεν διαφωνούν αναμεταξύ τους για να τα βρουν κατόπιν σε βάρος της χώρας. Αλλά σε τέτοιο βαθμό; Τι περιμένουμε να γίνει; Αμφιβάλει κανείς ότι οι περικοπές και οι μειώσεις θα αφορούν για μια φορά ακόμη το επίπεδο αμοιβών και συντάξεων; Αμφιβάλλει κανείς ότι οι φόροι για μια φορά ακόμη θα εκτοξευτούν; Ιδίως αν εφαρμοστεί η πρόταση Μίχαλου (βλέπε Σαμαράς και τρόικα) να κατέβει ο συντελεστής φορολογίας των επιχειρήσεων στο 15%. Ποιων επιχειρήσεων; Μα αυτών που είναι στο χρηματιστήριο. Άραγε, ποιος θα πληρώσει την υστέρηση των εσόδων που θα προκύψει από μια τέτοια μείωση;

Έχουμε σκεφτεί πώς θα τα βγάλει πέρα ο καθένας από εμάς...
μετά και την επιβολή των νέων μέτρων; Ή μήπως έχουμε εθιστεί τόσο πολύ που δεν μας νοιάζει ότι κι αν συμβαίνει σε εμάς και στα παιδιά μας; Ήδη η επίσημη άμεση φορολογία για την μεγάλη πλειοψηφία των νοικοκυριών έχει υπερβεί το 30% του εισοδήματός τους και μάλιστα του τεκμαρτού, δηλαδή εκείνου που δεν διαθέτει, αλλά η εφορία θεωρεί ότι διαθέτει και θα πρέπει να καταβάλει. Η επίσημη ανεργία έχει περιέργως καθηλωθεί στον Απρίλιο του 2012 η οποία με βάση τα επίσημα στοιχεία εμφανίζεται 22,5%. Κάθε μήνα προστίθενται περίπου 28.000 νέοι άνεργοι. Κι αυτό με βάση τα επίσημα στοιχεία.

Η κατάσταση έχει ήδη πιάσει πάτο. Κατά το 1ο τρίμηνο του 2012, το (ακαθάριστο) διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 5,5% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους και από 37,2 δισ. ευρώ κατέληξε σε 35,2 δισ. ευρώ. Αυτό οφείλεται σε μείωση κατά 15,6% των αποδοχών των εργαζομένων στο αντίστοιχο διάστημα. Έχει σημασία να τονίσουμε ότι το 1^ο τρίμηνο του 2011 το εισόδημα των εργαζομένων υπέστη 13% μείωση σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2010. Συνολικά οι εργαζόμενοι έχασαν πάνω από 26,7% του εισοδήματός τους μέσα σε δυο χρόνια. Κι αυτό σε τρέχουσες τιμές.

Το μόνο εισόδημα που φαίνεται να αυξάνει είναι το εισόδημα περιουσίας και πιο συγκεκριμένα οι τόκοι. Και μιλάμε για ιδιωτικούς τόκους, οι οποίοι εκτινάχθηκαν πάνω από 276% από το 1^ο τρίμηνο του 2008 έως το 1^ο τρίμηνο του 2012. Το 1^ο τρίμηνο του 2012 οι εισπραττόμενοι τόκοι αντιστοιχούν σε πάνω από το 41% του εισοδήματος των εργαζομένων. Ολόκληρη η εργαζόμενη κοινωνία είναι αιχμάλωτη των τοκογλύφων.

Η τελική καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 6,7% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2011, από 41,7 δισ. ευρώ σε 38,9 δισ. ευρώ. Ενώ σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2010 συρρικνώθηκε κατά 11%. Το ερώτημα βέβαια είναι το εξής: αν ένα μέσο νοικοκυριό έχει ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα και μάλιστα ακαθάριστο της τάξης των 8.600 ευρώ και μέσες ετήσιες καταναλωτικές δαπάνες 9.500 ευρώ, τότε πώς είναι δυνατόν να τα βγάζει πέρα; Με δανεισμό και ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων.

Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος που έχει μετατρέψει την ύφεση της ελληνικής οικονομίας σε οικονομική παρακμή, σε κατάρρευση. Σε τι λοιπόν θα βοηθήσει η περικοπή άλλων 11,5 δις ευρώ; Σε τι θα βοηθήσει η επιβάρυνση του προϋπολογισμού του μέσου νοικοκυριού με άλλα 2.800 ευρώ στα επόμενα δυο χρόνια; Θα βρεθεί κανείς να μας το εξηγήσει αυτό;

Το μόνο που ακούμε είναι ότι αυτό απαιτούν οι δανειστές, οι εταίροι μας στην ευρωζώνη και η τρόικα. Γιατί; Για να αποκατασταθεί η «αξιοπιστία» της χώρας μας, απαντούν τα παπαγαλάκια. Πώς είναι δυνατόν να αποκατασταθεί η «αξιοπιστία» μιας χώρας όταν εσκεμμένα οδηγείται σε μεγαλύτερη ύφεση. Αυτό δεν έχει σημασία, μας λένε, αρκεί να επιτευχθούν οι στόχοι για το 2012. Μα είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να επιτευχθούν γιατί η ύφεση τρέχει ήδη με ρυθμό -7%. Η Standard & Poors που αυτή την εβδομάδα έβγαλε αρνητική εκτίμηση για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας εκτιμά ότι το 2012 θα κλείσει με πρόσθετες δανειακές ανάγκες της τάξης των 7 δις ευρώ. Με άλλα λόγια, ακόμη και τα 11,5 δις ευρώ να βρεθούν, στο τέλος του χρόνου θα χρειαστούν άλλα 7 δις ευρώ κατ’ ελάχιστο. Ταυτόχρονα εκτιμά ότι και το 2013 η ύφεση θα κυμανθεί γύρω στο 5%. Που σημαίνει άλλα τόσα επιπλέον μέτρα, περικοπές και μειώσεις.

Ετήσιες μεταβολές 1ο τριμήνου 2008-2012, σε τρέχουσες τιμές.
	2008	2009		2010		2011		2012
	δις €	δις €	%	δις €	%	δις €	%	δις €	%
Εισόδημα εξαρτημένης εργασίας	18,5	17,5	-5,4%	19,1	9,6%	16,7	-13,0%	14,0	-15,6%
Εισόδημα περιουσίας	3,3	5,5	63,6%	5,5	1,3%	6,3	14,6%	6,8	7,7%
Τόκοι	2,1	4,2	100,4%	4,3	1,5%	5,3	23,2%	5,8	10,4%
Διαθέσιμο εισόδημα, ακαθάριστο	36,8	39,4	7,0%	41,2	4,5%	37,2	-9,6%	35,2	-5,5%
Τελική καταναλωτική δαπάνη	42,3	40,7	-3,8%	43,7	7,4%	41,7	-4,6%	38,9	-6,7%

Έχει πάτο αυτό το βαρέλι; Υπάρχει φως στο τούνελ; Όχι. Ακόμη κι ο Σαμαράς το ομολογεί αυτό εμμέσως πλην σαφώς, όταν διατείνεται ότι θέλει να διαπραγματευθεί μια νέα παράταση του προγράμματος. Θυμηθείτε ότι το πρώτο μνημόνιο ξεκίνησε για δυο χρονάκια δύσκολης προσαρμογής και τώρα έχουμε φτάσει αισίως να μιλάμε για δεκαετία και βάλε.

Μπορεί κάποιος, ας είναι κι αυτός που το παίζει υπουργός οικονομικών ρε αδερφέ, να απαντήσει στο ερώτημα γιατί θα πρέπει να παρθούν αυτά τα πρόσθετα μέτρα, μόνο και μόνο για να βρεθούμε σε μια κατάσταση όπου θα χρειαστεί να πάρουμε νέα πρόσθετα μέτρα; Σε τι βοηθάει τον λαό και την χώρα; Σε τι βοηθάει τους δανειστές και τους τραπεζίτες της ευρωζώνης, αυτό δεν χρειάζεται να μας το εξηγήσει κανείς, είναι ευκόλως εννοούμενο.

Γιατί λοιπόν θα πρέπει να συνεχίσουμε αυτόν το δρόμο προς τον όλεθρο; Μήπως γιατί θα κλονισθεί η εμπιστοσύνη των αγορών; Ε, και; Νοιάστηκε ποτέ κανείς, που έχει σώας τας φρένας, για το τι νομίζουν οι λωποδύτες, οι πλιατσικολόγοι, οι κερδοσκόποι και οι αριβίστες; Γιατί τέτοιοι είναι αυτοί που ελέγχουν τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. Το απέδειξαν και με το παραπάνω. Ποιος νοιάζεται να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του στην πιο αισχρή συμμορία που έχει γεννήσει ποτέ η παγκόσμια οικονομία; Μόνο ένας ηλίθιος, ή ένας από αυτούς. Να σαν το πολιτικό προσωπικό που μας κυβερνά.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελλάδα, Σάββατο, 11/8/2012