Η Ηγεμονία του ευρώ και η σημασία της προσωπικής εκλογής.

Του Τσουτσάνη Μιχάλη

Καλοί μου φίλοι, κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, τουλάχιστον μέχρι και πριν τους χαλεπούς καιρούς του μνημονίου ,πολλοί από εμάς βρίσκαμε άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, την ευκαιρία να χαλαρώσουμε και ενδεχομένως και να διαβάσουμε κάποιο βιβλίο,που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα μας έμενε χρόνος να το κάνουμε, στην παραλία ή οπουδήποτε αλλού.
Σε ένα τέτοιο καλοκαιρινό μου διάβασμα, (ομολογώ κάπως βαρύτερο από τα συνηθισμένα) τον Ηγεμόνα του Μακιαβέλι, συνάντησα μια πρόταση που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και νομίζω ότι θα άξιζε να μοιραστώ μαζί σας.
Γράφει λοιπόν ο διαβόητος Φλωρεντίνος πολιτικός φιλόσοφος:Τα κράτη που έχουν συνηθίσει να ζουν αυτόνομα και ελεύθερα, υπάρχουν τρεις τρόποι να τα κρατήσεις, όταν τα κατακτήσεις: ο πρώτος είναι να τα εξοντώσεις, ο δεύτερος να πας να κατοικήσεις ο ίδιος εκεί και ο τρίτος τρόπος (αυτό το κομμάτι μας ενδιαφέρει) να τ΄αφήσεις να κυβερνιούνται αυτόνομα επιβάλλοντας τους φόρους και δημιουργώντας μια ολιγαρχία, που θα τα διατηρεί φιλικά απέναντι σου. Γιατί μια τέτοια ολιγαρχία...
δημιουργημένη από τον ηγεμόνα, ξέρει πως δεν μπορεί να σταθεί χωρίς τη φιλία και τη δύναμη του αφέντη της και πρέπει να κάνει τα πάντα για να τον κρατήσει. Είναι πολύ πιο εύκολο να κυβερνήσεις μια πολιτεία συνηθισμένη να ζει ελεύθερα με τους ίδιους της τους πολίτες, παρά με οποιοδήποτε άλλο μέσο, αν βέβαια δεν θέλεις να την εξοντώσεις.
Πέρα από το γεγονός ότι η σκέψη αυτή του Μακιαβέλι περιγράφει εύσχημα όλη την σύγχρονη πολιτική ζωή του Ελληνικού κράτους,από την απελευθέρωση από τους Τούρκους και έπειτα, (με την εξαίρεση των βασιλέων, που όμως και αυτοί πήραν ελληνική υπηκοότητα)- Αφού σχεδόν πάντα οι κυβερνήτες του ήταν Έλληνες, εκλεγμένοι τις περισσότερες φορές από τον Ελληνικό λαό, όμως η πολιτική που ασκούσαν κάθε άλλο παρά αυτόνομη και προς το συμφέρον του ελληνικού λαού ήταν,- δεν μπορώ παρά να κάνω έναν συνειρμό και με την σημερινή πολιτική μας κατάσταση.
Συγκεκριμένα, οι προεκλογικές δηλώσεις στήριξης Γερμανών και άλλων Ευρωπαίων κυβερνητών και αξιωματούχων, όπως η κα. Μέρκελ, ο κος Σοϊμπλε, και οι κοι. Γιουνγκέρ και Μπαρόζο, υπέρ της εκλογής συγκεκριμένων <<υπεύθυνων>> πολιτικών δυνάμεων και εναντίον άλλων <<ανεύθυνων>> και <<αντί- Ευρωπαϊκών>> (βλέπε λόμπι της δραχμής κ.ο.κ.), που σίγουρα έπαιξαν κάποιο ρόλο στον εκφοβισμό του ελληνικού εκλογικού σώματος, κάνουν και τον πιο αντικειμενικό και καλόπιστο παρατηρητή να αναρωτηθεί: Τελικά σε ποιόν χρωστάει την εκλογή της η σημερινή κυβερνητική τριανδρία; Και ακόμα, Σε ποιανού το όνομα και προς το συμφέρον Ποίου πραγματικά ασκεί την κυβερνητική της εξουσία; Είναι μήπως τυχαίο, ότι όλες οι σημαντικές αποφάσεις που καλείται να πάρει δικαιολογούνται τελικώς, όχι από τις ανάγκες και τα προβλήματα του λαού, ή έστω το πρόγραμμα που προεκλογικά εξήγγειλαν τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά από τον φόβο μιας αρνητικής έκθεσης της Τρόικας και της εξασφάλισης της παραμονής μας στο Ευρώ;
Τα τελευταία δυόμιση χρόνια οποιοσδήποτε ουδέτερος παρακολουθούσε τα γεγονότα που συμβαίνουν σε αυτή την χώρα, θα έβγαζε αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο <<ηγεμόνας>> που την κυβερνάει, και στο όνομα του οποίου παίρνονται όλες οι αποφάσεις και ασκείται κρατική εξουσία, δεν είναι άλλος παρά το ΕΥΡΩ! Ναι, στο όνομα της αυτού μεγαλειότης <<ΕΥΡΩ>> και της μακροημέρευσης του, θυσιάζονται χιλιάδες μισθωτοί και συνταξιούχοι, που βλέπουν τα εισοδήματα τους να περικόπτονται δραματικά σε σημείο εξαθλίωσης, κάποια εκατομμύρια εργαζόμενοι που καταδικάζονται στην ανεργία, την ανέχεια και την εξορία (ιδιαιτέρως οι πιο νέοι και ικανοί) και η συντριπτική πλειονότητα τον Ελλήνων που βουλιάζει καθημερινά όλο και πιο πολύ στην κατάθλιψη και την μιζέρια!
Πράγματι, οι φόροι που συλλέγει από εμάς η διορισμένη ολιγαρχία του ΕΥΡΏ είναι εξαιρετικά επαχθείς, και στο μόνο που διαφέρουμε από το παράδειγμα του Μακιαβέλι είναι στο ότι, στην πλάτη μας εφαρμόζονται λίγο ως πολύ και οι τρεις τρόποι διατήρησης μιας κατεκτημένης χώρας! Πέρα από την εγκαθίδρυση μιας κυβερνητικής ολιγαρχίας από τους ηγεμόνες μας, έχουμε και την μόνιμη κατοίκηση- εισβολή ομάδων επιτήρησης, της Τρόικας και των κλιμακίων της στο έδαφος μας.
Μόνιμες επιτροπές στην Τράπεζα (μόνο κατ΄όνομα) της Ελλάδας, στο γενικό λογιστήριο του κράτους,στην Ελληνική στατιστική υπηρεσία, στα κεντρικά υπουργεία και στις δημόσιες υπηρεσίες, ασκούν καιρό τώρα έλεγχο και εκπονούν νομοσχέδια για να βάλουμε σε τάξη τα του οίκου μας, τα οποία και στέλνουν εν συνεχεία προς ψήφιση στην διορισμένη από τον ηγεμόνα ολιγαρχία, που εμείς οι ιθαγενείς ονομάζουμε ακόμα κυβέρνηση και βουλή! Παρομοίως και ομάδες εμπειρογνωμόνων τύπου Ραϊχενμπαχ, task-force, Black Rock κ.α. που μας υπόσχονται ότι θα εκποιήσουν τον <<παθογεννή>> δημόσιο τομέα, θα εκσυγχρονίσουν όσους δημόσιους υπαλλήλους δεν απολύσουν, και θα μας μυήσουν στην ανταγωνιστικότητα και τις σύγχρονες υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.
Όσο για την ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας, που τη ζούμε καθημερινά ολοένα και περισσότερο, είναι κάτι παραπάνω απο βέβαιη, όσο μας κυβερνά η αυτή λογική των πραγμάτων! Αν δε, δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, μπορείτε να ρωτήσετε τους ίδιους τους τοποτηρητές μας, πρώην και νυν στελέχη υπερεθνικών οργανισμών,(Δ.Ν.Τ., ΚΟΜΙΣΣΙΟΝ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ), με τελευταίο τον κο. Ρουμελιώτη, που δηλώνουν από καιρού εις καιρόν ευθαρσώς, ότι το πρόγραμμα που εφάρμοσε και συνεχίζει να εφαρμόζει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, ήταν καταδικασμένο να αποτύχει και να βαθύνει παρά να ελαφρύνει την ύφεση. Παρ΄όλα αυτά, και ενώ ήξεραν εκ των προτέρων ότι θα φέρει επιπλέον επιβάρυνση στα δημοσιονομικά μεγέθη ,εφάρμοσαν κατά γράμμα τις πολιτικές λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων, επειδή έτσι τους το επέβαλλε η οικονομική θεολογία την οποία υπηρετούν, μη αφήνοντας κυριολεκτικά και μεταφορικά ούτε πέτρα πάνω στην πέτρα!
Εδώ πάνω, και μιάς που μιλήσαμε για θεολογία και μεταφυσική, αξίζει να σταθούμε λίγο στην στάση των περισσοτέρων Ελλήνων, που παρόλο που πλήττωνται ανεπανόρθωτα από τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, παρόλο που γκρινιάζουν και βλέπουν καθημερινά να πλανάται από πάνω τους το φάντασμα της απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης, εντούτοις περιμένουν κατά κάποιο τρόπο μεταφυσικό και εξώκοσμο, ότι τα πράγματα θα καλυτερεύσουν και θα πάρουν αντιστρεπτική οδό, άλλη από αυτήν που η λογική ανάλυση επιτάσσει.
Έτσι λοιπόν, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό περιμένει ότι η επαναδιαπραγμάτευση που του τάξανε, τόσο τα τρία κυβερνώντα κόμματα, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση, θα φέρει καρπούς και θα ελαφρύνει σημαντικά την τραγική του θέση. Στηρίζονται δε, σε μια υπερφυσική αντίληψη ότι : Ο νέος άνεμος που πνέει στην Ευρώπη μετά την εκλογή Ολάντ και η ορθή γνώση της οικονομίας από τεχνοκράτες που ανέβηκαν σε πολιτικά αξιώματα τύπου Μόντι, θα σαρώσουν τον Γερμανικό <<άξονα>> της συντήρησης και λιτότητας, και θα επιβάλλουν εν τέλλει μια πολιτική υγιούς ανάπτυξης με μεγένθυνση της οικονομίας και μείωση των ελλειμάτων.
Παράλληλα όλοι αυτοί, εβρισκόμενοι σε κατάσταση σοκ, παραμένουν παθητικά στους καναπέδες τους παρακολουθώντας χαράτσια που δεν έχουν να τα πληρώσουν να ίπτανται, τους μισθούς και τις συντάξεις τους να περικόπτωνται κι άλλο, τα παιδιά τους να μένουν χωρίς βιβλία, τους γονείς τους χωρίς φάρμακα και ού μην και κανένα συνάνθρωπο μας να πέφτει από ταράτσα, μή αντέχωντας τα <<ευεργετικά>> μέτρα του μνημονίου! Είναι γεγονός ότι μετά τις δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις, και προϊόντος του θέρους, στους περισσοτέρους εξ΄ημών έχει καταλαγίασει το επαναστατικό και όργιλο ρεύμα της αμφισβήτησης, που μας έσπρωχνε πέρσι τέτοιο καιρό σε πάρκα,πλατείες και μεγαλειώδεις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις, και το έχουμε ρίξει μαζικά στη μεταφυσική και τη θεολογία! Και δεν είναι κακό να πιστεύει κανείς,(η πίστη πολλές φορές οδηγεί ανθρώπους να υπερβαίνουν τα καθιερωμένα μέτρα και σταθμά), εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με θεοκρατικές ιδεοληψίες! Το εγκληματικότερο δε όλων, είναι να περιμένουμε ότι χωρίς την προσωπική μας επιλογή και εμπλοκή τα πράγματα υπερβατικά και μαγικά θα ανατραπούν υπέρ μας!
Κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ και πουθενά στην ανθρώπινη ιστορία, και άρα μπορώ να έχω βάσιμες υποψίες ότι ούτε και τώρα θα συμβεί. Αντιθέτως δείχνουμε να μην έχουμε κατανοήσει την πραγματική αιτία των δεινών μας και το πάγιο αίτημα μας, που δεν θα έπρεπε να είναι άλλο απο την εδραίωση περισσότερης και αυθεντικότερης Δημοκρατίας. Αιτία των δεινών μας γιατί, στην Παγκάλεια ρήση <<μαζί τα φάγαμε>>, έχουμε να αντιτάξουμε ότι μαζί τους δώσαμε την δυνατότητα να τα φάνε, αφού 37 ολόκληρα χρόνια τώρα ανεχόμαστε και χειροκροτούμε μιαν κατεπίφασην δημοκρατία, όπου κανένας δεν ελέγχει τους κυβερνώντες,που η έννοια της ανακλητότητας και τηςλογοδοσίας δεν υφίστανται, που οι ίδιοι κανονίζουν τους νόμους βάση των οποίων απαλλάσονται, και σε μας το λαό απέμεινε μόνο η υποχρέωση να ψηφίζουμε κάθε 4 ή λιγότερα χρόνια, τους υποψηφίους που οι ίδιοι μας επέβαλλαν με τους εκλογικούς τους νόμους και περιορισμούς.
Πάγιο αίτημα μας, γιατί μόνο με μια αληθινή δημοκρατία μπορεί να εξασφαλιστεί ότι δεν θα πάθουμε ξανά τα ίδια.Μόνο με πραγματικά δημοκρατικούς θεσμούς εξασφαλίζεται ότι η ανακλητότητα, η εκ περιτροπής θητεία και ο έλεγχος των υπευθύνων δεν θα μείνει κενό γράμμα. Μόνο η δημοκρατία τέλος μπορεί να εκφράσει αυθεντικά και ανόθευτα τη λαϊκή βούληση και να μιλήσει εξ΄ονόματος όλου του λαού και του έθνους, και όχι κάποιος λαοπλάνος πολιτικός, όσο ωραίο και πειστικό λόγο κι αν έχει. Για να φτάσουμε όμως από την ηγεμονία στη δημοκρατία απαιτείται αγώνας και προσωπική εμπλοκή. Δεν αρκεί απλώς να το θέλουμε ή να λέμε ότι έτσι θα γίνει επειδή είναι σωστό, ή επειδη οι νόμοι της ιστορίας θα οδηγήσουν αναπόφευκτα τα πράγματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Στην περίπτωση μας εξέχοντα ρόλο παίζει η επιλογή που κάνουμε και η ανάληψη της ευθύνης για αυτήν μας την εκλογή. Σε κάθε περίπτωση ας μου επιτραπεί να κάνω μιαν αναφορά σε κάποιες σκέψεις του μεγάλου φιλόσοφου και στοχαστή Κορνήλιου Καστοριάδη: <<Η ιδέα ενός ιστορικού νόμου, εγγυητή μιας ιδανικής κοινωνίας είναι άγνωστη στους Έλληνες (αναφέρεται στην εποχή από τον 8ό έως τον 5ό αιώνα π.χ.), όπως άγνωστος είναι ο μεσσιανισμός ή η δυνατότητα εξωκοσμικής φυγής. Η θεώρηση αυτή εμπνέει μια στάση σύμφωνα με την οποία ό,τι είναι να γίνει θα γίνει εδώ. Το σημαντικό για εμάς γίνεται εδώ,εξαρτάται από εμάς κι εμείς θα το κάνουμε. Δεν θα το κάνει ούτε ο Θεός, ούτε η ιστορική αναγκαιότητα, ούτε καμιά πολιτική διεύθυνση, κάτοχος της επιστημονικής σοφίας επί των πολιτικών πραγμάτων.>> Και εν συνεχεία: <<Άν με ρωτήσει κανένας, πού στηρίζεις τις επαναστατικές σου ιδέες; η απάντησή μου είναι: τις στηρίζω στην ίδια την κρίση της κοινωνίας και την πάλη των ανθρώπων, τις στηρίζω στη διευκρίνηση που κάνω αυτής της κρίσης και αυτής της πάλης΄και, τελικά, τις στηρίζω στο γεγονός ότι τις υποστηρίζω.>>
Έτσι λοιπόν, εμείς στο Ενιαίο Παλαϊκό Μέτωπο στηρίζουμε τις ιδέες μας περί δημοκρατίας και εξόδου από το Ευρώ, στην αναμφισβήτη κρίση της κοινωνίας την οποία ζούμε και στην οποία έχει οδηγήσει σε μεγάλο βαθμό η απουσία του ενός και η παρουσία του άλλου (με ότι αυτό συνεπάγεται), στην πάλη για ανατροπή της καταπίεσης που υφιστάμεθα, και τέλος επειδή πιστεύουμε ότι αυτή είναι η μόνη βιώσιμη λύση για το λαό και τη χώρα, και για αυτό αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεων μας.
Όχι γιατί βασιζόμαστε στο <<κόμμα>>, που σαν αυθεντικός και μοναδικός φορέας των επαναστατικών ιδεών κατέχει την απόλυτη αλήθεια, ούτε σε μια κάστα φιλοσόφων πολιτικών που ξέρει την τέχνη της πολιτικής, ούτε ακόμα-ακόμα στην <<αλάνθαστη>> θεώρηση του Δημήτρη Καζάκη! Έχουμε αυτές τις ιδέες γιατί τις θεωρούμε σωστές και γιατί αναλαμβάνουμε την ευθύνη της επιλογής μας.
Τελειώνοντας θα ήθελα να συνοψίσω λέγοντας κάτι που θα μπορούσε να είναι το σήμα κατατεθέν όλων όσων αγωνίζονται ενάντια στην κρίση και την καταπίεση που δέχεται η χώρα μας, αλλά και γενικότερα οι λαοί, στο όνομα αλλότριων και άνωθεν επιβαλλόμενων συμφερόντων: Δεν με νοιάζει, αν κάποιος καταφέρει να μου αποδείξει ότι το μέλλον μας είναι νομοτελειακά μέσα σε ειδικές οικονομικές ζώνες, χωρίς ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά,εργατικά δικαιώματα, αγωνιζόμενοι για ένα κομμάτι ψωμί. Στοιβαγμένοι ανάμεσα σε Ασιάτες και Αφρικανούς μετανάστες, μοιραζόμενοι ισότιμα το δικαίωμα να μας εκμεταλεύονται Αμερικάνοι, Ρώσοι, Γερμανοί, Κινέζοι και εγω δεν ξέρω τί άλλο επιχειρηματίες. Παρόλα αυτά εγώ θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για ένα ανθρώπινο μέλλον, για μια πραγματική Ευρώπη των λαών και έναν δίκαιο κόσμο.

Τσουτσάνης Μιχάλης.
Μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. Αγίου Δημητρίου Αττικής.