Καβγάς στην Τρόικα για το ποιος θα πληρώσει τη «νύφη»!

Οι δανειστές διαπραγματεύονται μεταξύ τους για το ποιος θα κάνει τη θυσία να σώσει την Αθήνα από τη χρεοκοπία, αφού οι αποκλίσεις της από το πρόγραμμα μεγαλώνουν συνεχώς.

Μία αντιπαράθεση βρίσκεται σε ζύμωση μεταξύ των διεθνών πιστωτών της Ελλάδας για το ποιος θα είναι αυτός που θα παρέχει στη χώρα την επιπλέον χρηματοδότηση που χρειάζεται για να παραμείνει όρθια.

Η έκθεση των διεθνών πιστωτών, που αναμένεται τον Οκτώβριο, θα περιγράφει πόσο μεγάλες είναι οι αποκλίσεις από το πρόγραμμα διάσωσης, τη στιγμή που Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δηλώνουν ότι το έλλειμμα θα είναι πολύ μεγάλο για να μπορέσει να το καλύψει η Ελλάδα από μόνη της.

Αυτό σημαίνει ότι το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης όπως αυτή της Γερμανίας θα πρέπει να κάνουν μία σκληρή διαπραγμάτευση μεταξύ τους για το ποιος θα είναι αυτός που θα κάνει την οδυνηρή παραχώρηση να ελαφρύνει το βαρύ φορτίο του ελληνικού χρέους. Αν και η πρόθεση είναι να αποφευχθεί η ελληνική χρεοκοπία, εντούτοις θα μπορούσε κάτι τέτοιο να οδηγήσει τη χώρα έξω από το ευρώ και να ξανα-ανάψει τον χρηματιστηριακό πανικό σε όλη την ευρωζώνη.

Όλες οι πλευρές, με την Αθήνα συμπεριλαμβανόμενη, είναι αποφασισμένες να κρατήσουν την Ελλάδα στο ευρώ, όπως δηλώνουν οι αξιωματούχοι – όμως κανείς δε γνωρίζει ακόμα το πώς θα το πετύχουν.

Το τρίο θα πρέπει να συμφωνήσει σε ένα σχέδιο το αργότερο μέχρι το Νοέμβριο, όταν η κυβέρνηση στην Αθήνα, που ήδη καθυστερεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της, θα μπορούσε να ξεμείνει γενικά από χρήμα.

Τα 173 δισ. ευρώ του σχεδίου διάσωσης ...

που συμφωνήθηκε με την Αθήνα φέτος το Μάρτιο – δηλαδή το δεύτερο πακέτο διάσωσης από το 2010 – είναι ήδη άσχημα εκτός προβλέψεων, όπως παραδέχονται αξιωματούχοι της ευρωζώνης. Η Ελλάδα περιμένει από το Ιούνιο για την επόμενη δόση από αυτό το πακέτο, δηλαδή μία πληρωμή ύψους 31 δισ. ευρώ από το Ταμείο διασώσεων της ευρωζώνης και το ΔΝΤ, τη στιγμή που η ύφεση εμφανίζεται βαθύτερη και μακρύτερη από τις προβλέψεις.

Η βοήθεια κρατήθηκε στα ταμεία των δανειστών, αφού οι μήνες της πολιτικής αναστάτωσης στην Αθήνα καθυστέρησαν τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανόμενων των ιδιωτικοποιήσεων που είχαν υπογραμμιστεί στο σχέδιο διάσωσης, αλλά ουδέποτε είχαν γίνει.

Επιπρόσθετα, η νέα ελληνική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά πιέζει για δύο επιπλέον χρόνια στην εφαρμογή των υποσχεθέντων μέτρων λιτότητας. Το υψηλότερο κόστος των κρατικών δαπανών που προκύπτει έμμεσα θα μπορούσε να οδηγήσει σε απόκλιση της Αθήνας ύψους έως 30 δισ. ευρώ μέχρι το 2014, όπως μας δήλωσε πρόσωπο που ασχολείται με τους αριθμητικούς υπολογισμούς.

Η Ελλάδα έχει μέσα στις επόμενες εβδομάδες να προσπαθήσει να πείσει την Ευρώπη ότι η διετής επέκταση μπορεί να επιτευχθεί χωρίς έξτρα δανεισμό. Όμως οι πιστωτές της δεν την πιστεύουν. «Όλοι ξέρουμε ότι περισσότερος χρόνος σημαίνει περισσότερα χρήματα», δήλωσε έμπειρος αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Δε μπορείτε να κοροϊδεύετε τους ανθρώπους».

Οι βόρειες χώρες δανειστές, καθοδηγούμενες από τη Γερμανία, όπως η Ολλανδία και η Φιλανδία, είναι ανυποχώρητες στο ότι η Ελλάδα δε θα πάρει περισσότερα δάνεια από αυτές. Τέτοια δάνεια θα απαιτούσαν, επίσης, την έγκριση του γερμανικού κοινοβουλίου, όπου η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ φοβάται ότι πολλοί από τους κεντροδεξιούς σύμμαχούς της θα στασίαζαν, δημιουργώντας κυβερνητική κρίση.

Κάποιοι αξιωματούχοι της ευρωζώνης θα ήθελαν να επεκτείνει η ΕΚΤ τη διάρκεια των ελληνικών ομολόγων που κατέχει, ή να υποσχεθεί ότι θα αγοράσει νέα ομόλογα όταν τα υφιστάμενα λήξουν, μειώνοντας έτσι τις ανάγκες της Ελλάδας σε ζεστό χρήμα. Όμως πολλοί αξιωματούχοι της ΕΚΤ αντιτίθενται σθεναρά σε τέτοιες παραχωρήσει, εξισώνοντάς τες με την παράνομη χρηματοδότηση του κρατικού χρέους από την κεντρική τράπεζα.

Η ΕΚΤ αντιμετωπίζει ήδη κατηγορίες από τη γερμανική Μπούντεσμπανκ ότι η προσφορά που ανακοίνωσε αυτό το μήνα για αγορά περισσότερων ομολόγων από τα οικονομικά πιεσμένα μέλη της ευρωζώνης, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, ισοδυναμεί με «νομισματική χρηματοδότηση» των κρατών. Το γεγονός αυτό κάνει μικρότερη την πιθανότητα να δείξει η ΕΚΤ κάποια ευελιξία απέναντι στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα χρωστάει στο ΔΝΤ περίπου 9,5 δισ. μέχρι το 2014 και 10,8 δισ. μέχρι το 2015 για αποπληρωμή κεφαλαίων και τόκων. Μία περίπτωση που σκέφτονται στην Ευρώπη είναι να πιέσουν το ΔΝΤ να καθυστερήσει τις απαιτήσεις πληρωμής του, διευκολύνοντας έτσι τα απαιτούμενα μετρητά που θα χρειαστεί η Ελλάδα μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Όμως το ΔΣ του ΔΝΤ δείχνει ήδη σημάδια ανυπομονησίας με την χρηματοδότηση της Ελλάδας που του επέβαλε η Ουάσινγκτον, αφού τη θεωρεί ως υψηλή έκθεση σε ένα επικίνδυνο πακέτο διάσωσης.

Η Αθήνα θα μπορούσε να καλύψει ένα μέρος του δημοσιονομικού κενού πουλώντας περισσότερα έντοκα γραμμάτια σε ιδιώτες επενδυτές, όπως είναι οι ελληνικές τράπεζες, αφού η Ελλάδα διαθέτει ακόμα πρόσβαση στις αγορές βραχυπρόθεσμου χρέους. Όμως η ζήτηση από τους επενδυτές είναι περιορισμένη και ο δανεισμός είναι ακριβός: η Ελλάδα προσέφερε επιτόκιο 4,31% για να πουλήσει έντοκα γραμμάτια 12 εβδομάδων, μέσα στην τρέχουσα εβδομάδα.

Πέρα από το ποιος θα είναι ο δανειστής που θα ενδώσει πρώτος, το γεγονός είναι ότι ο επιπλέον δανεισμός της Ελλάδας θα προστεθεί στο συνολικό χρέος και θα χειροτερεύσει την κατάσταση στο πρόβλημα αξιοπιστίας της χώρας. Το πακέτο διάσωσης του Μαρτίου εννοείται ότι ήθελε να βάλει την Ελλάδα σε κάποια πορεία κόβοντας το δημόσιο χρέος από τουλάχιστον 160% του φετινού ΑΕΠ σε 120% του ΑΕΠ το 2020 – δηλαδή σε ένα επίπεδο που η Ευρώπη και το ΔΝΤ θεωρούν «βιώσιμο».

Η έκθεση από τους επιθεωρητές της τρόικα αναμένεται να λέει ότι το χρέος της Ελλάδας δεν πρόκειται να φτάσει το στόχο σύμφωνα με τις τρέχουσες τάσεις. Αν η οικονομία της Ελλάδας δεν εμφανίσει κάποιο απροσδόκητο ξεπέταγμα, τότε είναι σίγουρο ότι η αναδιάρθρωση των δανείων της ευρωζώνης προς την Ελλάδα σε κάποια μεταγενέστερη στιγμή θα μπορούσε να κοστίσει στους φορολογούμενους της Γερμανίας και αλλού δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ.

Μία άλλη περίπτωση που συζητιέται είναι οι κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης να διαγράψουν μέρος ή και το σύνολο των 53 δισ. διμερών δανείων που δάνεισαν στην Ελλάδα κατά το πρώτο πρόγραμμα βοήθειας του Μαίου 2010. Ωστόσο, η Γερμανία και η Γαλλία δε φαίνεται να αποδέχονται ένα τόσο μεγάλο «χτύπημα».

Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι τόσο οδυνηρές αποφάσεις το πιθανότερο είναι ότι θα αφεθούν για κάποια άλλη στιγμή στο μέλλον, αφού η Ευρώπη αυτή τη στιγμή προσπαθεί να κρατήσει την ελληνική κρίση σε ηρεμία έχοντας να αντιμετωπίσει την απώλεια εμπιστοσύνης από τους επενδυτές στις πολύ μεγαλύτερες οικονομίες της Ισπανίας και της Ιταλίας.

wsj.com

πηγή: papaioannou-giannis.net