2013. Ε ΚΑΙ;

 του Καρτέσιου

Ο χρόνος ως έννοια είναι συνεχής και αδιάκοπος. Μπορεί να είναι και ανύπαρκτος βέβαια, αλλά μην το προχωρήσουμε τόσο. Δημιουργήσαμε τις χρονιές και τους μήνες για να συνεννοούμαστε με κάποιον τρόπο. Ένα πράγμα σαν χιλιομετρικοί οδοδείκτες. Όταν, λοιπόν, βλέπουμε 345 χιλ. από Αθήνα, ε δεν κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο να πανηγυρίσουμε επειδή περάσαμε το 346 χιλ. Απλώς συνεχίζουμε.

Κανονικά έτσι θα έπρεπε να συνεχίζουμε και με τον χρόνο. Επειδή, όμως υπάρχει η ανάγκη για γιορτές, πανηγύρια και ενίσχυση της αγοράς, είπαμε να το κάνουμε αργία, να κάψουμε βεγγαλικά και να υποκριθούμε, ότι αποδεχόμαστε πως η κάθε χρονιά είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι χρόνου που κρύβει κάτι μέσα του. Επειδή πρέπει και η ελπίδα με κάτι να θραφεί.

Αυτό όμως το κάνουμε για πλάκα. Όποιος το κάνει σοβαρά είναι κατηγορία γκάου και κάτω. Γι’ αυτό και ανησυχώ με τα πρωτοχρονιάτικα μηνύματα των πολιτικών αρχηγών. Αν εύχονταν υγεία και δημιουργικότητα θα ήταν καλά. Το να υπόσχονται όμως ότι το 2013... θα είναι χρονιά ελπίδας, ανάκαμψης, σημείο εξόδου από την κρίση και άλλα χαζά, τους καθιστά πνευματικά ανισσόροπους και επικίνδυνους.

Λέει ας πούμε η Όλγα Κεφαλογιάννη ότι το 2013 ΑΝ πάνε όλα καλά -προφανώς έτσι, από μόνα τους- θα μειωθεί στο 13% ο ΦΠΑ στην εστίαση κι αυτό θα φέρει ανάπτυξη. Μαντάμ, οι εστιάτορες...
έχουν δηλώσει επανειλημμένα ότι οι αυξήσεις στον ΦΠΑ έχουν απορροφηθεί από τις επιχειρήσεις τους και δεν μετακυλίστηκαν στις τιμές, άρα ακόμη κι αν μειωθεί ο ΦΠΑ δε θα μειωθούν οι τιμές στα εστιατόρια. Πού τη βλέπεις την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της πελατείας;

Βγαίνει ο υφυπουργός Οικονομικών Γιώργος Μαυραγάνης και δηλώνει ότι εξετάζει προσεκτικά την πρόταση για απαλλαγή από τον ΦΠΑ των επιχειρήσεων που έχουν τζίρο μέχρι 10.000 ευρώ. Τζίρο, όχι κέρδη! Μα, μία επιχείρηση με τζίρο 10.000 ευρώ, το μόνο που μπορεί να κάνει σήμερα είναι να συσσωρεύει χρέη. Αν βάλεις και τα χαράτσια, τις ασφαλιστικές εισφορές, το φόρο επιτηδεύματος, τη φορολόγηση από το πρώτο ευρώ, ο επιχειρηματίας με 10.000 ετήσιο τζίρο μπορεί να επιβιώσει μόνο αν τον υιοθετήσει το Κράτος σε κάποια φυλακή.

Κι από την άλλη, πώς θα ελέγξεις αν πραγματικά ο τζίρος του είναι μόνο 10.000 ευρώ; Λέει ο Μαυραγάνης ότι θα εντατικοποιηθούν οι έλεγχοι. Μα την ίδια ώρα ομολογεί ότι 1.000 φορο-ελεγκτές καλούνται να κλείσουν με διαδικασίες εξπρές 200.000 ανέλεγκτες φορολογικές υποθέσεις, ενώ το ίδιο το ΣΔΟΕ καταγγέλλει ότι λόγω έλλειψης προσωπικού δεν μπορεί να ελέγξει περισσότερες από 500 off shore εταιρείες, επί συνόλου 18.300 που υπάρχουν στην χώρα και πίσω από τις οποίες κρύβεται πακτωλός αφορολόγητου χρήματος. Και λες ρε Μαυραγάνη ότι θα εντατικοποιήσεις τους ελέγχους για όσους δηλώνουν 10.000 ευρώ τζίρο;

Βασιζόμενος σε τέτοιους παραλογισμούς και ασυναρτησίες, ο κ. Σαμαράς εγγυάται ότι το 2013 θα είναι έτος πάταξης φοροδιαφυγής, ανάκαμψης, επανεκκίνησης της οικονομίας με επενδύσεις και θέσεις εργασίας. «Το 2013 θα είναι χρονιά άλματος προς το μέλλον» δήλωσε περήφανος ο κ. Σαμαράς, ξεχνώντας να πει «αν όλα πάνε καλά» που ως γνωστόν θα πρέπει να πάνε μόνα τους, διότι κάποιο ουσιαστικό μέτρο δεν έχει ληφθεί.

Τα πράγματα είναι απλά. Το 2012 είναι Δευτέρα και το 2013 είναι Τρίτη. Τα πάντα συνεχίζονται πάνω στις ράγες της μνημονιακής πολιτικής. Το νέο φορολογικό που έρχεται δεν το φέρνει ο Άη Βασίλης, αλλά η πολιτική που ακολουθούν οι κυβερνήσεις εδώ και 3 χρόνια. Κανένα νέο κεφάλαιο δεν ανοίγει το 2013, ούτε καν συμβολικά. Συνεχίζεται το πρόγραμμα εξαθλίωσης από μία Δευτέρα σε μία Τρίτη, όπως γίνεται επί εβδομάδες και μήνες ολόκληρους.

Τον κ. Σαμαρά τον βολεύει να χωρίζει την πολιτική πραγματικότητα σε κουτάκια, ορόσημα και χρονιές. Τον βολεύουν φράσεις όπως «Ξεχνάμε το παρελθόν, προχωράμε στο μέλλον». Του αρέσει να τελειώνει με τις ευθύνες του. Παντός είδους ευθύνες. Το 2012 για τον κ. Σαμαρά θα γίνει ο νέος αποδιοπομπαίος τράγος. Όπως οι Εβραίοι εναπόθεταν συμβολικά όλες τις αμαρτίες στο κεφάλι ενός τράγου κι ύστερα τον έδιωχναν στην έρημο για να ψοφήσει και μαζί του να ψοφήσουν και οι αμαρτίες, έτσι και ο κ. Σαμαράς αντιλαμβάνεται το 2012. «Σφουγγάρι όλα» όπως θα έλεγε κι ο ίδιος.

Δεν γιορτάζουν τον ερχομό του 2013 οι πολιτικοί αρχηγοί. Την εξιλαστική αποπομπή του 2012 γιορτάζουν. Νιώθουν ότι έφυγαν οι ευθύνες από πάνω τους. Ότι άδειασε η πλάτη τους κι είναι έτοιμη να γεμίσει με νέες ευθύνες για την εξαθλίωσή μας, οι οποίες κι αυτές με τη σειρά τους θα φορτωθούν σε κάποιον «τράγο» που θα σταλεί στην έρημο της λήθης. Κι επειδή οι ευθύνες πλέον φορτώνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ο επόμενος αποδιοπομπαίος τράγος μπορεί να δημιουργηθεί μέσω ενός κυβερνητικού ανασχηματισμού.

Αυτές οι γιορταστικές και αισιόδοξες δηλώσεις για το 2013 θυμίζουν ξεκάθαρα μια παγανιστική αντίληψη της πολιτικής. Οι ευθύνες και οι αμαρτίες είναι αποτέλεσμα ενός απρόσωπου πνεύματος του Κακού. Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος – ποιος τον χέζει τον Κουβέλη – θεωρούν εαυτούς ως τους μάγους της φυλής που με ξόρκια φερμένα από τις Βρυξέλλες θα σκοτώσουν αυτό το Κακό. Το οποίο Κακό έχει μπει μέσα σε όλους μας πλην των πολιτικών και κυρίως του Παναγνότατου Πάγκαλου, ο οποίος θεωρεί ότι για να εξαγνιστούμε πρέπει να μας μαστιγώνουν από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Δεν κάνω πλάκα. Σοβαρά πιστεύω ότι έχουμε ξεφύγει ακόμη πιο πίσω από το Μεσαίωνα. Εντάξει, μπορεί να έχουμε ίντερνετ και πλυντήρια πιάτων, αλλά σε πολιτικό επίπεδο είμαστε σε εποχή τοτέμ. Σε κόμματα και πρόσωπα που έχουν ιερές ιδιότητες και τα αντιλαμβανόμαστε ως προστάτες της φυλής, ενώ απαγορεύεται να τα αγγίξουμε εμείς ή έστω οι ποινικές ευθύνες.

Δεν εξηγείται διαφορετικά το πώς γίνεται να μας έχουν καταστρέψει τα κόμματα του Σαμαρά και του Βενιζέλου και να υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τα υπερασπίζονται με πάθος και τα ψηφίζουν. Δε μπορώ με τη λογική να εξηγήσω πώς γίνεται ο Σαμαράς, ο Στουρνάρας κι ο Βενιζέλος ακόμη να κυβερνούν. Δε βρίσκω λύση στο X-Files ερώτημα, πώς γίνεται να είναι ελεύθερος ο Γιώργος Παπανδρέου και μάλιστα να κάνει παρεμβάσεις περί πλήρους κάθαρσης. Δε γίνεται να κατανοήσω, με ποια λογική είναι ελεγχόμενος ο Παπακωνσταντίνου επειδή έσβησε 3 ονόματα από τη λίστα Λαγκάρντ και ταυτόχρονα να είναι ελεγκτής ο Βενιζέλος που έκρυβε ολόκληρη τη λίστα Λαγκάρντ.

Όλα αυτά με οδηγούν να ευχηθώ κι εγώ με τη σειρά μου ευτυχισμένο το 2013 αλλά πρό Χριστού. Διότι κάπου εκεί βρισκόμαστε.

πηγη: seisaxthia-epam