Η σιωπή (δεν) είναι χρυσός!

Με τη δημοσίευση στον «Ριζοσπάστη» των όρων και των προϋποθέσεων, άνοιξε και επίσημα ο πιο πρωτόγνωρος και παράξενος προσυνεδριακός διάλογος απ’ όσους έχουν πραγματοποιηθεί στην 94χρονη ύπαρξη του ΚΚΕ.  Ένας διάλογος με ασφυκτικούς όρους για όσους θα ήθελαν να τοποθετηθούν ουσιαστικά πάνω σε ντοκουμέντα που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα αλλάξουν τη μορφή του κόμματος όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα. Ένας διάλογος που φαίνεται ότι «κάποιοι» θέλουν να κλείσει πριν από το επίσημο άνοιγμα του.
Ας αρχίσουμε από το απλούστερο: τον χώρο που δίνεται στα μέλη του ΚΚΕ να αναπτύξουν τον προβληματισμό τους για α) τις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, β) το Πρόγραμμα και γ) το Καταστατικό του κόμματος.
Μέσα σε 3.500 λέξεις (1000 για τον Ρ, 2000 για την ΚΟΜΕΠ κι άλλες 500 για το καταστατικό) θα πρέπει καθένας να εκφράσει τα επιχειρήματα του, τη συμφωνία ή διαφωνία του για στοιχεία που από τα τέλη του Απρίλη θα αποτελούν την ιδεολογία του ΚΚΕ. Κι αν, ως τώρα, υπήρχε έλλειψη χώρου στα έντυπα του ΚΚΕ, η παρουσία του ηλεκτρονικού 902.gr σήμερα δεν δικαιολογεί αυτή την «τσιγκουνιά» στη διάθεση χώρου για τον διάλογο. Τι πιο φυσικό να ανοίξει το ΚΚΕ διάπλατα την ιστοσελίδα του... σε όποιον θα ήθελε να γράψει και να ξαναγράψει αναλυτικά για όλα όσα περιέχονται στα υπό συζήτηση έγγραφα;  Εκτός κι αν οι λόγοι αυτής της περιορισμένης συζήτησης είναι άλλοι.
Στην ανακοίνωση της Επιτροπής Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου, που δημοσιεύει ο Ριζοσπάστης, διαβάζουμε ότι «Κάθε κείμενο πρέπει να έχει απαραίτητα όλα τα παρακάτω στοιχεία του συγγραφέα: ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο, κομματική ή κνίτικη οργάνωση που ανήκει. Τα στοιχεία αυτά είναι προϋπόθεση για τη δημοσίευση του κειμένου». Όσοι διαβάσουν το παραπάνω ενδέχεται να πουν πως «έτσι γίνεται σε κάθε προσυνεδριακό διάλογο». Κι όμως, όχι!. Μια ματιά στον αντίστοιχο προσυνεδριακό διάλογο για το 18^ο συνέδριο (και πάλι από τον «Ριζοσπάστη») μας πληροφορεί πως τότε ίσχυαν άλλα: «Κάθε κείμενο πρέπει να έχει απαραίτητα το ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση και το τηλέφωνο του συντρόφου ή της συντρόφισσας, του φίλου ή της φίλης, που συμμετέχει στο διάλογο, προκειμένου η Επιτροπή να έχει τη δυνατότητα της επικοινωνίας μαζί του». Στο 18^ο συνέδριο δικαίωμα συμμετοχής είχαν και οι φίλοι και φίλες του ΚΚΕ. Τώρα θα μιλούν μόνο τα κομματικά και κνίτικα μέλη και μάλιστα αφού δηλώσουν ως προαπαιτούμενο στοιχείο την κομματική ή κνίτικη οργάνωση που ανήκουν (άραγε για να γίνει ταυτοπροσωπία;). Όσοι δεν ανήκουν σε οργάνωση, δηλαδή οι φίλοι του κόμματος, απλώς θα μπορούν να διαβάζουν τον προβληματισμό των «μέσα». Να υποθέσουμε πως ο χώρος του Ριζοσπάστη και της ΚΟΜΕΠ είναι περιορισμένος για να χωρέσουν και τους εξωκομματικούς; Ας το υποθέσουμε κι αυτό.
Στην ίδια ανακοίνωση της Επιτροπής Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου υπάρχει μια απαγόρευση που δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν: «Αποκλείονται από τη δημοσίευση κείμενα που είναι εκτός των θεμάτων διαλόγου, με αναφορές σε πρόσωπα και υβριστικούς χαρακτηρισμούς, εχθρικά προς την ιδεολογία και το χαρακτήρα του ΚΚΕ».  Εδώ πια χάνεται και το τελευταίο φύλλο συκής. Τι σημαίνει, άραγε, «εκτός θεμάτων διαλόγου»; Μια γενικολογία που χωρά τα πάντα και αποκλείει τα πάντα. Οτιδήποτε δεν αρέσει στα μέλη της Επιτροπής μπορεί να χαρακτηριστεί «εκτός θεμάτων» και να μη φτάσει ποτέ στο σύνολο των μελών και φίλων του ΚΚΕ αλλά θα τεθεί «υπόψη των αντιπροσώπων του 19^ου Συνεδρίου». Αλλά κι ο γενικόλογος αφορισμός για τις «αναφορές σε πρόσωπα» και τους «υβριστικούς χαρακτηρισμούς» είναι κι αυτός ένας τρόπος να αποφευχθεί η δημοσιοποίηση απόψεων μη αρεστών καθώς μια κριτική για αποφάσεις της ΚΕ ή του ΠΓ μπορεί να χαρακτηριστεί «υβριστική» για τον «Δημήτρη», τον «Κώστα», την «Ελένη», τον «Θανάση», τον «Νίκο», τη «Μαρία», τον «Μάκη», την «Αλεξάνδρα», τον «Στέφανο» και κάθε μέλος του ΠΓ ή της ΚΕ που συμμετείχαν στη λήψη αυτής της απόφασης.
Εκεί, όμως, που κινδυνεύει να χαθεί η… μπάλα είναι στα κείμενα τα «εχθρικά προς την ιδεολογία και το χαρακτήρα του ΚΚΕ».  Φυσικά, όποιος πιστεύει πως ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος για την ανθρωπότητα δεν θα μπει στον κόπο να αρθρογραφήσει ούτε στον Ριζοσπάστη ούτε στην ΚΟΜΕΠ. Αυτοί που πονάνε το ΚΚΕ και θέλουν να παλέψουν για να το σοσιαλισμό θα το κάνουν. Ποια Επιτροπή και με ποια κριτήρια θα αποφασίσει πότε μια άποψη για τις θέσεις, το Πρόγραμμα ή το Καταστατικό πρέπει να εγκριθεί και πότε να απορριφθεί ως «εχθρική»; Τι είδους ιδεολογία είναι αυτή που φοβάται τις «εχθρικές» απόψεις, με άλλα λόγια την κριτική; Από πότε το ΚΚΕ φοβάται και αποφεύγει τον διάλογο; Πάντα τα επιχειρήματα ήταν το μεγάλο ατού των επαναστατών. Στο πεδίο αυτό υπερείχαν από τους αστούς και τους οπορτουνιστές. Κι αυτοί, γνωρίζοντας το, προσπαθούσαν να ευτελίζουν την αντιπαράθεση από το ιδεολογικό πεδίο σ’ εκείνο της βίας, του σκοταδισμού και της παραπληροφόρησης. Τώρα, οι επαναστάτες υιοθετούν τις μεθόδους των αντιπάλων τους; Μα αυτό δυο πράγματα μπορεί να σημαίνει: είτε πως αυτοί είχαν δίκιο κι οι κομμουνιστές κακώς τεκμηριώνουν τις θέσεις, είτε πως με τέτοιες απαγορεύσεις ένα τμήμα του κόμματος έχει υιοθετήσει οπορτουνιστική συμπεριφορά.
Σε κάθε περίπτωση, ο εξαγγελλόμενος «προσυνεδριακός διάλογος», έτσι όπως σχεδιάζεται, προσυνεδριακός μπορεί να είναι αλλά διάλογος ούτε με την ευρύτατη έννοια δε μπορεί να χαρακτηριστεί. Οι κομμουνιστές μέσα κι έξω από το ΚΚΕ δεν θα μπορέσουν, μέσα από τα κομματικά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα,  να πληροφορηθούν το σύνολο του προβληματισμού, δεν θα μπορέσουν να ανταλλάξουν απόψεις και επιχειρήματα, να συγκρουστούν ιδεολογικά-πολιτικά μεταξύ τους κι από τη ζύμωση να βγει κάτι επαναστατικό.
Αυτοί που διοργανώνουν το 19^ο συνέδριο δείχνουν να φοβούνται την κομματική βάση και προσπαθούν να την πείσουν πως για τον καλό κομμουνιστή «η σιωπή είναι χρυσός». Ο χρυσός, όμως, είναι πολύτιμος για τους καπιταλιστές και τους κεφαλαιοκράτες. Για τον επαναστάτη είναι εντελώς αχρείαστος. Ο επαναστάτης οφείλει να μιλάει θαρρετά. Αν συμφωνεί με όλα, καλώς. Αν έχει τις ενστάσεις του, τις αμφιβολίες ή τους προβληματισμούς του, τώρα είναι η ώρα να τις εκφράσει. Είναι –ακόμα- καταστατικό του δικαίωμα και υποχρέωση.
ΠΗΓΗ: ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ 

 

πηγη: neosantaios313