Γκίντερ Γκρας υπέρ Ελλάδας: «Ντροπή στην Ευρώπη»

Ο γερμανός νομπελίστας Γκίντερ Γκρας με νέο έργο του υπερασπίζεται την Ελλάδα απέναντι στην υπόλοιπη Ευρώπη. «Το λίκνο της Δημοκρατίας δεν επιτρέπεται να διαπομπεύεται» γράφει ο πολυβραβευμένος ποιητής στο νέο του δημιούργημα «Ντροπή στην Ευρώπη».

Ο Γκίντερ Γκρας κατηγορεί την Ευρώπη για την σκληρή πολιτική της απέναντι την Ελλάδα. Το ποίημα που δημοσιεύεται το Σάββατο στην «Süddeutsche Zeitung», έχει τίτλο «Ντροπή στην Ευρώπη».

Ο ποιητής κατηγορεί την Ευρώπη ότι διαπομπεύει απροκάλυπτα την Ελλάδα ως οφειλέτη και «θρυμματίζει τις αξίες της με φόρους».

Αναφέρει: «ως να ήταν μια άνομη χώρα στην οποία όσοι έχουν την εξουσία σφίγγουν όλο και περισσότερο το ζωνάρι».

Το ποίημα αποτελείται από δώδεκα στροφές. Το έργο ξεκινά με τις γραμμές «κοντά στο χάος, επειδή δεν ανταποκρίθηκες στις αγορές, είσαι μακριά από εκείνη τη χώρα που σου δίδαξε το μέτρο. Η Ελλάδα διασύρεται, διαπομπεύεται ως οφειλέτης, υποφέρει μια χώρα προς την οποία το χρέος ευγνωμοσύνης θα έπρεπε να είναι παροιμιώδες», γράφει ο ποιητής.

Ο συγγραφέας καταγγέλλει...

ότι η Ελλάδα ήταν καταδικασμένη στη φτώχεια και κατηγορεί την Ευρώπη ότι της δίνει να πιει το ποτήρι με το κώνειο, σε μια ευθεία αναφορά στον έλληνα φιλόσοφο Σωκράτη.

Ο κ. Γκρας κάνει αναφορά στη γερμανική κατοχή κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τελειώνοντας προειδοποιεί την Ευρώπη ότι θα παραπαίει χωρίς το πνεύμα εκείνης της χώρας, από την οποία δημιουργήθηκε.

Πηγή: ecoleft

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

«Είσαι πολύ κοντά στο χάος, γιατί δε συμμορ... φώθηκες πλήρως στην αγορά
κι απομακρύνεσαι απ’ τη χώρα, που ήτανε κάποτε λίκνο για σένα.

Ό,τι με την ψυχή ζητούσες και νόμιζες πως είχες βρει
τώρα σαν κάτι περιττό αποβάλλεις και το πετάς μες στα σκουπίδια.

Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη
που έλεγες πως της χρωστάς ευγνωμοσύνη.

Στη φτώχια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του
τώρα στολίζει τα μουσεία: λάφυρα που έχεις τη φροντίδα Εσύ.

Κείνοι που χίμηξαν με την ορμή των όπλων στη χώρα την ευλογημένη με νησιά
στολή φορούσαν και κρατούσαν τον Χέλντερλιν μες στο γυλιό τους.

Καμιά ανοχή πλέον δε δείχνεις στη χώρα που οι συνταγματάρχες υπήρξαν σύμμαχοι ανεκτικοί.

Χώρα που ζει δίχως το δίκιο, μα με εξουσία που επιμένει πως έχοντας αυτή το δίκιο
ολοένα σφίγγει κι άλλο το ζωνάρι.

Σε πείσμα σου η Αντιγόνη μαυροφορεί - σ’ όλη τη χώρα
πενθοφορεί και ο λαός της που κάποτε σ’ είχε φιλοξενήσει.

Μα οι ακόλουθοι του Κροίσου έχουν στοιβάξει έξω απ’ τη χώρα,
στα θησαυροφυλάκιά σου, ό,τι σαν μάλαμα αστράφτει.

Πιες, επιτέλους, πιες κραυγάζουν επίτροποι σαν μαζορέττες
μα ο Σωκράτης σού επιστρέφει γεμάτο πίσω το ποτήρι.

Σύσσωμοι, ό,τι σου ανήκει, βαριά θα ρίξουν την κατάρα
θεοί, αφού η θέλησή σου ζητά ξεπούλημα του Ολύμπου.

Χωρίς του πνεύματος τροφή, τότε κι εσύ θα καταρρεύσεις
δίχως τη χώρα που ο νους της, Ευρώπη, εσένα έχει πλάσει.»

(απόδοση στα ελληνικά Γιάννης Ευθυμιάδης - Σοφία Γεωργαλλίδη)