Εργασία στο πλαίσιο του 1ου κύκλου σεμιναρίων του Ε.Πα.Μ. Ιούλιος 2012
Ε.Ε. Και Ευρωκομουνισμός Σάκης Νένδος
Αναρωτιέται κανείς γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει
εναγωνίως για την παραμονή της Ελλάδας στην Ε.Ε. και στο ευρώ; Γιατί βάζει την
Ε.Ε. πάνω από το συμφέρον του Ελληνικού λαού; Γιατί τόσο διαμετρικά αντίθετες
οι πολιτικές της επίσημης αριστεράς, σε αυτό το ζήτημα; Ποια είναι η καταγωγή των θέσεών τους;
Η αλήθεια είναι ότι με το που βγήκε στο πολιτικό προσκήνιο με το 27‐28% ο ΣΥΡΙΖΑ, νομιμοποίησε το Ευρώ και την Ε.Ε. Συνέβαλε στο να μπει η ταφόπλακα στην κοινωνία, για να μην γίνεται καμιά συζήτηση εξόδου της χώρας από αυτούς τους μηχανισμούς, από αυτούς τους θεσμούς.
Για να κατανοήσουμε την πολιτική του θέση,θα πρέπει να ανατρέξουμε στην ιστορική προέλευση αυτού του ρεύματος της αριστεράς. Όλα τα κόμματα και τα κινήματα, είναι προϊόντα μιας συγκεκριμένης κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης και κρίνονται κυρίως σε δύο βασικά ζητήματα. Στο ζήτημα της κρίσης του συστήματος που ζούμε σήμερα και σε έναν ενδεχόμενο πόλεμο. Εάν δηλαδή θα πληρώσουν την κρίση οι λαοί ή οι κεφαλαιοκράτες τραπεζίτες, πλουτοκρατία ή όπως αλλιώς θέλετε να τους ονομάσετε και εάν εμπλακούν οι πολίτες σε έναν ενδεχόμενο πόλεμο για τα συμφέροντά τους. Σήμερα για τους λαούς και τα δύο αυτά ζητήματα είναι στην ημερήσια διάταξη.
Η Σοσιαλδημοκρατία, αυτή που υποστηρίζει και ενστερνίζεται... ο Γιωργάκης Παπανδρέου, σε όλες τις κρίσεις και τους πολέμους, τάχτηκε στο πλευρό της αστικής τάξης της χώρας της, υποστηρίζοντας όλες τις αντιλαϊκές και βάρβαρες επιλογές της. Το χαρτί της το έχει κάψει εδώ και πολύ καιρό. Παρόλα αυτά με την βοήθεια που της παρέχει το χρηματιστηριακό κεφάλαιο (πρόσβαση στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, χρηματοδοτήσεις κ.λ.π.) μπορεί ακόμη και σήμερα να ξεγελά τον λαό και να λειτουργεί σαν ασφαλιστική βαλβίδα για το σύστημά τους.
Σαν αντίπαλο δέος απέναντι στην προδοτική στάση της Σοσιαλδημοκρατίας, έρχεται η Οκτωβριανή επανάσταση που θα δώσει μεγάλη πνοή αγώνων σε όλες τις χώρες του κόσμου. Με φάρο την Σοβιετική Ένωση, η μία χώρα μετά την άλλη ιδρύουν Κομμουνιστικά Κόμματα. Αυτό δεν θα διαρκέσει για πολύ, διότι ο εκφυλισμός και η Σταλινοποίηση αυτής της μεταβατικής προς τον Σοσιαλισμό κοινωνίας, θα γεννήσει πολιτικά ρεύματα καινούργια και θα αποστασιοποιήσει πολλά ΚΚ χωρών από την επίσημη γραμμήτης ΕΣΣΔ.
Η κρίση του Σταλινισμού γεννά πρώτα‐πρώτα το Τροτσκιστικό πολιτικό ρεύμα, που είναι μια κριτική στην γραφειοκρατικοποίηση της Ρώσικης κοινωνίας. Το ζήτημα αυτό πιστεύω ότι θα ανοιχθεί ξανά από τα κινήματα που θα προσπαθήσουν να βάλουν τα θεμέλια μιας κοινωνίας που σαν κέντρο θα έχουν τον άνθρωπο παίρνοντας υπόψιν τους όλη την ιστορικη εμπειρία. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έρχεται η ρήξη του Τίτο και του Μάο Τσέ Τούνγκ με τον Στάλιν που γεννά το Μαοϊκό ρεύμα. Αποκορύφωμα της αποστασιοποίησης των περισσοτέρων ΚΚ της Ευρώπης είναι η επέμβαση το 1956 στην Ουγγαρία των Σοβιετικών τανκς και το 1968 στην Τσεχοσλοβακία με την Άνοιξη της Πράγας. Σε αυτήν την χρονική περίοδο θα πρέπει να επισημάνουμε την μεγάλη ριζοσπαστικοποίηση που υπάρχει σε όλον τον κόσμο λόγο της ήττας του Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού στο πόλεμο του Βιετνάμ και του κινήματος του Μάη του 68 που ξέσπασε στην Γαλλία.
Μέσα σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες στα τέλη της δεκαετίας του 60 συγκροτείται ο Ευρωκομουνισμός κυρίως στην Δυτική Ευρώπη .Η κριτική που ασκεί στην (νομενκλατούρα ) γραφειοκρατία της Σοβιετικής κοινωνίας παίζει μπορούμε να πούμε πρωτοπόρο και προοδευτικό ρόλο. Είναι βαρύνουσας σημασίας η άρνησή του στην επίσημη γραμμή της ΕΣΣΔ. Η επισημοποίηση του νέου μοντέλου ήρθε τον Νοέμβριο του 1975, όταν σε συνάντηση των ΚΚ Γαλλίας και ΚΚ Ιταλίας στη Ρώμη συμφωνήθηκαν οι βασικές αρχές του:
Η αλήθεια είναι ότι με το που βγήκε στο πολιτικό προσκήνιο με το 27‐28% ο ΣΥΡΙΖΑ, νομιμοποίησε το Ευρώ και την Ε.Ε. Συνέβαλε στο να μπει η ταφόπλακα στην κοινωνία, για να μην γίνεται καμιά συζήτηση εξόδου της χώρας από αυτούς τους μηχανισμούς, από αυτούς τους θεσμούς.
Για να κατανοήσουμε την πολιτική του θέση,θα πρέπει να ανατρέξουμε στην ιστορική προέλευση αυτού του ρεύματος της αριστεράς. Όλα τα κόμματα και τα κινήματα, είναι προϊόντα μιας συγκεκριμένης κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης και κρίνονται κυρίως σε δύο βασικά ζητήματα. Στο ζήτημα της κρίσης του συστήματος που ζούμε σήμερα και σε έναν ενδεχόμενο πόλεμο. Εάν δηλαδή θα πληρώσουν την κρίση οι λαοί ή οι κεφαλαιοκράτες τραπεζίτες, πλουτοκρατία ή όπως αλλιώς θέλετε να τους ονομάσετε και εάν εμπλακούν οι πολίτες σε έναν ενδεχόμενο πόλεμο για τα συμφέροντά τους. Σήμερα για τους λαούς και τα δύο αυτά ζητήματα είναι στην ημερήσια διάταξη.
Η Σοσιαλδημοκρατία, αυτή που υποστηρίζει και ενστερνίζεται... ο Γιωργάκης Παπανδρέου, σε όλες τις κρίσεις και τους πολέμους, τάχτηκε στο πλευρό της αστικής τάξης της χώρας της, υποστηρίζοντας όλες τις αντιλαϊκές και βάρβαρες επιλογές της. Το χαρτί της το έχει κάψει εδώ και πολύ καιρό. Παρόλα αυτά με την βοήθεια που της παρέχει το χρηματιστηριακό κεφάλαιο (πρόσβαση στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, χρηματοδοτήσεις κ.λ.π.) μπορεί ακόμη και σήμερα να ξεγελά τον λαό και να λειτουργεί σαν ασφαλιστική βαλβίδα για το σύστημά τους.
Σαν αντίπαλο δέος απέναντι στην προδοτική στάση της Σοσιαλδημοκρατίας, έρχεται η Οκτωβριανή επανάσταση που θα δώσει μεγάλη πνοή αγώνων σε όλες τις χώρες του κόσμου. Με φάρο την Σοβιετική Ένωση, η μία χώρα μετά την άλλη ιδρύουν Κομμουνιστικά Κόμματα. Αυτό δεν θα διαρκέσει για πολύ, διότι ο εκφυλισμός και η Σταλινοποίηση αυτής της μεταβατικής προς τον Σοσιαλισμό κοινωνίας, θα γεννήσει πολιτικά ρεύματα καινούργια και θα αποστασιοποιήσει πολλά ΚΚ χωρών από την επίσημη γραμμήτης ΕΣΣΔ.
Η κρίση του Σταλινισμού γεννά πρώτα‐πρώτα το Τροτσκιστικό πολιτικό ρεύμα, που είναι μια κριτική στην γραφειοκρατικοποίηση της Ρώσικης κοινωνίας. Το ζήτημα αυτό πιστεύω ότι θα ανοιχθεί ξανά από τα κινήματα που θα προσπαθήσουν να βάλουν τα θεμέλια μιας κοινωνίας που σαν κέντρο θα έχουν τον άνθρωπο παίρνοντας υπόψιν τους όλη την ιστορικη εμπειρία. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έρχεται η ρήξη του Τίτο και του Μάο Τσέ Τούνγκ με τον Στάλιν που γεννά το Μαοϊκό ρεύμα. Αποκορύφωμα της αποστασιοποίησης των περισσοτέρων ΚΚ της Ευρώπης είναι η επέμβαση το 1956 στην Ουγγαρία των Σοβιετικών τανκς και το 1968 στην Τσεχοσλοβακία με την Άνοιξη της Πράγας. Σε αυτήν την χρονική περίοδο θα πρέπει να επισημάνουμε την μεγάλη ριζοσπαστικοποίηση που υπάρχει σε όλον τον κόσμο λόγο της ήττας του Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού στο πόλεμο του Βιετνάμ και του κινήματος του Μάη του 68 που ξέσπασε στην Γαλλία.
Μέσα σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες στα τέλη της δεκαετίας του 60 συγκροτείται ο Ευρωκομουνισμός κυρίως στην Δυτική Ευρώπη .Η κριτική που ασκεί στην (νομενκλατούρα ) γραφειοκρατία της Σοβιετικής κοινωνίας παίζει μπορούμε να πούμε πρωτοπόρο και προοδευτικό ρόλο. Είναι βαρύνουσας σημασίας η άρνησή του στην επίσημη γραμμή της ΕΣΣΔ. Η επισημοποίηση του νέου μοντέλου ήρθε τον Νοέμβριο του 1975, όταν σε συνάντηση των ΚΚ Γαλλίας και ΚΚ Ιταλίας στη Ρώμη συμφωνήθηκαν οι βασικές αρχές του:
1) σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο για να δείξει την αντίθεσή του
με τον Σταλινισμό.
με τον Σταλινισμό.
2) επιθυμία να είναι φορέας ενός μοντέλου
μετασχηματισμού, προσαρμοσμένου κυρίως στις πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές συνθήκες
των χωρών όπου δρουν και όχι σε κάποιο πρότυπο-δόγμα.
3) Η πορεία προς το σοσιαλισμό θα υλοποιείτο
μέσα από έναν συνεχή
εκδημοκρατισμό τoυ κράτους
εκδημοκρατισμό τoυ κράτους
4)Αντιπροσωπευτική δημοκρατία και πλουραλισμός
των κομμάτων.
5)την απόρριψη των νομοτελειών της σοσιαλιστικής
επανάστασης. Δηλ. ο «ειρηνικός και δημοκρατικός δρόμος» προς το σοσιαλισμό.
6)άσκηση της πολιτικής σε συνεργασία με μέρος
της κυρίαρχης τάξης .
Ο όρος «ευρωκομουνισμός» έγινε στην ουσία αποδεκτός από το Ιταλικό ΚΚ, το Γαλλικό ΚΚ και το ΚΚ Ισπανίας στις κοινές διακηρύξεις τους (1975).Για την υιοθέτηση του όρου έγραψε το 1976 ο Σαντιάγκο Καρίλιο, ΓΓ της ΚΕ του Ισπανικού ΚΚ: «Όσο δε βρίσκουμε καταλληλότερο όρο, ονομάζεται “ευρωκομουνισμός”». Εκείνη την εποχή ο ηγέτης των Ιταλών κομμουνιστών Ενρίκο Μπερλιγκουέρ συνέλαβε την ιδέα του «ιστορικού συμβιβασμού». Στις εθνικές εκλογές του 1972 κατάφερε να αποσπάσει το 27,2% των ψήφων και στις επόμενες του 1976 το 34,4%. Επίσης οι επιτυχίες του κόμματος στις δημοτικές εκλογές υπήρξαν πρωτόγνωρες και σαρωτικές. Έτσι επιχείρησε ένα άνοιγμα προς τα δεξιά μέσα από μια συνεργασία με τους χριστιανοδημοκράτες. Η συνεργασία αυτή θα βασιζόταν πάνω σε προγραμματικά συμφωνημένες πολιτικές, όπως η δημοσιονομική αυστηρότητα και τα δρακόντεια μέτρα ενάντια στην εξωκοινοβουλευτική άκρα αριστερά.
Διάλεξε την υποταγή ακόμα και κάθε μεταρρυθμιστικού σχεδίου στην αναγκαιότητα της γρήγορης εξόδου από την κρίση. Μήπως μας θυμίζουν κάτι από το σήμερα αυτές οι θυσίες; Έφτασε να ζητήσει από την εργατική τάξη να αποδεχθεί το «μεγαλύτερο βάρος των θυσιών που επιβάλει ο αγώνας ενάντια στον πληθωρισμό» με τον εξής συλλογισμό: πρώτα η «ανάπτυξη», η «ανταγωνιστικότητα» και η διέξοδος από την κρίση και μετά οι μεταρρυθμίσεις στο κράτος και την οικονομία.
Δεν υποστήριξε κινήματα κοινωνικών μεταρρυθμίσεων που αναπτύσσονταν τότε (νόμοι για το διαζύγιο, τις εκτρώσεις κλπ), από φόβο μήπως έρθει σε ρήξη και «τρομάξει» τον καθολικό ψηφοφόρο. Βλέπουμε ότι ενώ απομακρύνθηκαν από την επιρροή της ΕΣΣΔ προσκολλήθηκαν στα συμφέροντα της Εθνικής τους κυρίαρχης τάξης. Για αυτό όμως δούλεψε και το Ευρωπαϊκό χρηματιστηριακό κεφάλαιο. Όλες τις δεκαετίες αυτές, εκμεταλλεύτηκε την δυσαρέσκεια των ΚΚ και την κρίση του Σταλινισμού, για να τα ενσωματώσει στο σύστημά της. Πώς; Μα φυσικά με τα σχέδια που έκανε από το 40, για την δημιουργία μιας ενωμένης Ευρώπης του κεφαλαίου, της ελεύθερης διακίνησης των εμπορευμάτων της, κοινού νομίσματος για την εκχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, μετακίνηση λαών και σκλάβων από χώρα σε χώρα ανάλογα με τις σχέδιά της και τις ανάγκες της. Έτσι δημιούργησαν την ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) σημερινή Ε.Ε.
Η εξαγορά έγινε με τις παχουλές επιχορηγήσεις των κομμάτων μέσω κονδυλίων της ΕΟΚ όπως γίνεται και σήμερα. Το σύστημα πολεμά τους αντιπάλους του με το όπλο που λέγεται ΧΡΗΜΑ. Μέσα από τα Εοκικά προγράμματα και κονδύλια, εξαγόρασαν όλα αυτά τα χρόνια συνειδήσεις κομμάτων, συνδικαλιστών, καθηγητάδων, δημοσιογράφων, καλλιτεχνών, κ.λ.π. Ετσι εξηγούνται οι στενοί δεσμοί των ΚΚ με το χρηματιστηριακό κεφάλαιο της Ευρώπης, σε αντίθεση με το Σταλινικό ΚΚΕ που εξαρτιόταν και χρηματοδοτούνταν από την πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση. Αυτό το αλισβερίσι ήταν η αιτία συνεχούς σοσιαλδημοκρατικοποίησης του Ευρωκομουνιστικού ρεύματος. Για αυτό και άσκησε πολιτική συνδιαχείρισης της κρίσης του συστήματος. Μετέπειτα διαχωρίστηκε στον «δεξιό» και στον «αριστερό» Ευρωκομουνισμό.
Στην Ελλάδα, το κόμμα που αυτοαποκαλέστηκε «ΚΚΕ εσωτερικού» μετά από τη διάσπαση του ΚΚΕ (1968) εξέφρασε το ευρωκομουνιστικό ρεύμα. Εκτοτε διαδραματίστηκαν πολλές αλλαγές σε αυτό το πολιτικό σχήμα. Σήμερα με το όνομα ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από 12 συνιστώσες που είναι οι εξής:
Οι Δώδεκα συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
1. Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ) - ευρωκομουνιστική / οικολογική συνιστώσα - 2004
2. Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗΚΚΙ) - σοσιαλιστές / σοσιαλδημοκράτες 2007
3. Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ) - τροτσκιστές κομμουνιστές - 2004
4. Ενεργοί Πολίτες - δημοκρατική πατριωτική αριστερά - 2004
5. Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς (ΚΕΔΑ) - ενωτικοί κομμουνιστές / αριστεροί - 2004
6. Κόκκινο - τροτσκιστές κομμουνιστές - 2004
7. Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ) - μαοϊκοί κομμουνιστές - 2007
8. Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας - Μέλη του Διεθνούς Οικοσοσιαλιστικού Δικτύου (ΕΙΝ) - πολιτική (αριστερή) οικολογία - 2008
9. Ρόζα - πολιτική ομάδα που βασίζεται στο ριζοσπαστικό αριστερό Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα - 2008
10. Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας (ΣΥΝ) - πολυτασικό κόμμα που περιλαμβάνει από κλασικούς μαρξιστές έως σοσιαλδημοκράτες - 2004
11. Ανένταχτοι Αριστεροί του Χώρου Διαλόγου Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα - ΑΠΟ - 2011
12. Ριζοσπάστες - 2011
-Καλά, θα πει κάποιος, τι Eυρωκομουνισμός και πράσινα άλογα λες, τη στιγμή που αποτελείται από τόσες συνιστώσες; Η παρατήρηση είναι όντως σωστή. Αλλά εάν προσέξει κανείς θα δει ότι ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι Ευρωκομουνιστές (Τσίπρας, Δραγασάκης, Παπαδημούλης κ.λ.π.). Η λογική άλλωστε με τις μέχρι τώρα κινήσεις και πολιτικές του τοποθετήσεις, είναι ακριβώς να μετασχηματίσουμε, να εκδημοκρατικοποιήσουμε την Ε.Ε. με την αλλαγή των συσχετισμών δυνάμεων μέσα σε αυτήν. Το ίδιο και στην Ελληνική κοινωνία, ένας κοινοβουλευτικός κρετινισμός, μια αντιπολίτευση όχι και τόσο καλή που φωνάζει για επιμέρους εργασιακά ζητήματα χωρίς να θίγει την ουσία της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης που περνάμε. Έχει ξεχάσει τη δανειακή σύμβαση, το χρέος και ούτε νύξη για τους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους της Ε.Ε. Καμιά συζήτηση βρε αδερφέ για να σταθούμε μόνοι στα πόδια μας σαν εναλλακτικό σχέδιο. Καμιά διάθεση να στηρίξει την κοινοβουλευτική του ομάδα σε κινήματα στους δρόμους και στο πεζοδρόμιο και να φέρει ρήξη στο σάπιο σύστημά τους. Οι δεσμεύσεις και οι εξαρτήσεις τους από το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο είναι μεγάλες. Άλλωστε, στην λογική τους είναι, η συμμαχία με μέρος της κυρίαρχης τάξης από παλιά.
-Ναι, άλλα με τις άλλες συνιστώσες τι γίνεται θα ρωτήσει κάποιος και πολύ σωστά θα κάνει; Θα υποκύψουν και αυτές; Δεν θα αντιδράσουν; Θα συμφωνήσουν σε μια τέτοια πολιτική;
- Όλως περιέργως, όσο αυτές οι συνιστώσες πιέζουν προς τα αριστερά τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο και πιο δεξιά μετακινείται. Και εδώ θέλει μια προσοχή από τους συναγωνιστές, που εκτιμούν ότι τώρα πρέπει να δοθεί η μάχη μέσα από εκεί. Η μαζική εισροή πολλών βουλευτών στο κοινοβούλιο, άπειρων και μέσα σε αυτήν την κρίση, γρήγορα πολλές ηγεσίες συνιστωσών θα υιοθετήσουν τις θέσεις των σκληροπυρηνικών. Διότι είπαμε το σύστημα σε πολεμάει με το ΧΡΗΜΑ. Έχει λοιπόν σημασία σε ποιόν απλώνεις το χέρι σου για να τα πάρεις.
Ο όρος «ευρωκομουνισμός» έγινε στην ουσία αποδεκτός από το Ιταλικό ΚΚ, το Γαλλικό ΚΚ και το ΚΚ Ισπανίας στις κοινές διακηρύξεις τους (1975).Για την υιοθέτηση του όρου έγραψε το 1976 ο Σαντιάγκο Καρίλιο, ΓΓ της ΚΕ του Ισπανικού ΚΚ: «Όσο δε βρίσκουμε καταλληλότερο όρο, ονομάζεται “ευρωκομουνισμός”». Εκείνη την εποχή ο ηγέτης των Ιταλών κομμουνιστών Ενρίκο Μπερλιγκουέρ συνέλαβε την ιδέα του «ιστορικού συμβιβασμού». Στις εθνικές εκλογές του 1972 κατάφερε να αποσπάσει το 27,2% των ψήφων και στις επόμενες του 1976 το 34,4%. Επίσης οι επιτυχίες του κόμματος στις δημοτικές εκλογές υπήρξαν πρωτόγνωρες και σαρωτικές. Έτσι επιχείρησε ένα άνοιγμα προς τα δεξιά μέσα από μια συνεργασία με τους χριστιανοδημοκράτες. Η συνεργασία αυτή θα βασιζόταν πάνω σε προγραμματικά συμφωνημένες πολιτικές, όπως η δημοσιονομική αυστηρότητα και τα δρακόντεια μέτρα ενάντια στην εξωκοινοβουλευτική άκρα αριστερά.
Διάλεξε την υποταγή ακόμα και κάθε μεταρρυθμιστικού σχεδίου στην αναγκαιότητα της γρήγορης εξόδου από την κρίση. Μήπως μας θυμίζουν κάτι από το σήμερα αυτές οι θυσίες; Έφτασε να ζητήσει από την εργατική τάξη να αποδεχθεί το «μεγαλύτερο βάρος των θυσιών που επιβάλει ο αγώνας ενάντια στον πληθωρισμό» με τον εξής συλλογισμό: πρώτα η «ανάπτυξη», η «ανταγωνιστικότητα» και η διέξοδος από την κρίση και μετά οι μεταρρυθμίσεις στο κράτος και την οικονομία.
Δεν υποστήριξε κινήματα κοινωνικών μεταρρυθμίσεων που αναπτύσσονταν τότε (νόμοι για το διαζύγιο, τις εκτρώσεις κλπ), από φόβο μήπως έρθει σε ρήξη και «τρομάξει» τον καθολικό ψηφοφόρο. Βλέπουμε ότι ενώ απομακρύνθηκαν από την επιρροή της ΕΣΣΔ προσκολλήθηκαν στα συμφέροντα της Εθνικής τους κυρίαρχης τάξης. Για αυτό όμως δούλεψε και το Ευρωπαϊκό χρηματιστηριακό κεφάλαιο. Όλες τις δεκαετίες αυτές, εκμεταλλεύτηκε την δυσαρέσκεια των ΚΚ και την κρίση του Σταλινισμού, για να τα ενσωματώσει στο σύστημά της. Πώς; Μα φυσικά με τα σχέδια που έκανε από το 40, για την δημιουργία μιας ενωμένης Ευρώπης του κεφαλαίου, της ελεύθερης διακίνησης των εμπορευμάτων της, κοινού νομίσματος για την εκχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, μετακίνηση λαών και σκλάβων από χώρα σε χώρα ανάλογα με τις σχέδιά της και τις ανάγκες της. Έτσι δημιούργησαν την ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) σημερινή Ε.Ε.
Η εξαγορά έγινε με τις παχουλές επιχορηγήσεις των κομμάτων μέσω κονδυλίων της ΕΟΚ όπως γίνεται και σήμερα. Το σύστημα πολεμά τους αντιπάλους του με το όπλο που λέγεται ΧΡΗΜΑ. Μέσα από τα Εοκικά προγράμματα και κονδύλια, εξαγόρασαν όλα αυτά τα χρόνια συνειδήσεις κομμάτων, συνδικαλιστών, καθηγητάδων, δημοσιογράφων, καλλιτεχνών, κ.λ.π. Ετσι εξηγούνται οι στενοί δεσμοί των ΚΚ με το χρηματιστηριακό κεφάλαιο της Ευρώπης, σε αντίθεση με το Σταλινικό ΚΚΕ που εξαρτιόταν και χρηματοδοτούνταν από την πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση. Αυτό το αλισβερίσι ήταν η αιτία συνεχούς σοσιαλδημοκρατικοποίησης του Ευρωκομουνιστικού ρεύματος. Για αυτό και άσκησε πολιτική συνδιαχείρισης της κρίσης του συστήματος. Μετέπειτα διαχωρίστηκε στον «δεξιό» και στον «αριστερό» Ευρωκομουνισμό.
Στην Ελλάδα, το κόμμα που αυτοαποκαλέστηκε «ΚΚΕ εσωτερικού» μετά από τη διάσπαση του ΚΚΕ (1968) εξέφρασε το ευρωκομουνιστικό ρεύμα. Εκτοτε διαδραματίστηκαν πολλές αλλαγές σε αυτό το πολιτικό σχήμα. Σήμερα με το όνομα ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από 12 συνιστώσες που είναι οι εξής:
Οι Δώδεκα συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
1. Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ) - ευρωκομουνιστική / οικολογική συνιστώσα - 2004
2. Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗΚΚΙ) - σοσιαλιστές / σοσιαλδημοκράτες 2007
3. Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ) - τροτσκιστές κομμουνιστές - 2004
4. Ενεργοί Πολίτες - δημοκρατική πατριωτική αριστερά - 2004
5. Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς (ΚΕΔΑ) - ενωτικοί κομμουνιστές / αριστεροί - 2004
6. Κόκκινο - τροτσκιστές κομμουνιστές - 2004
7. Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ) - μαοϊκοί κομμουνιστές - 2007
8. Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας - Μέλη του Διεθνούς Οικοσοσιαλιστικού Δικτύου (ΕΙΝ) - πολιτική (αριστερή) οικολογία - 2008
9. Ρόζα - πολιτική ομάδα που βασίζεται στο ριζοσπαστικό αριστερό Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα - 2008
10. Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας (ΣΥΝ) - πολυτασικό κόμμα που περιλαμβάνει από κλασικούς μαρξιστές έως σοσιαλδημοκράτες - 2004
11. Ανένταχτοι Αριστεροί του Χώρου Διαλόγου Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα - ΑΠΟ - 2011
12. Ριζοσπάστες - 2011
-Καλά, θα πει κάποιος, τι Eυρωκομουνισμός και πράσινα άλογα λες, τη στιγμή που αποτελείται από τόσες συνιστώσες; Η παρατήρηση είναι όντως σωστή. Αλλά εάν προσέξει κανείς θα δει ότι ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι Ευρωκομουνιστές (Τσίπρας, Δραγασάκης, Παπαδημούλης κ.λ.π.). Η λογική άλλωστε με τις μέχρι τώρα κινήσεις και πολιτικές του τοποθετήσεις, είναι ακριβώς να μετασχηματίσουμε, να εκδημοκρατικοποιήσουμε την Ε.Ε. με την αλλαγή των συσχετισμών δυνάμεων μέσα σε αυτήν. Το ίδιο και στην Ελληνική κοινωνία, ένας κοινοβουλευτικός κρετινισμός, μια αντιπολίτευση όχι και τόσο καλή που φωνάζει για επιμέρους εργασιακά ζητήματα χωρίς να θίγει την ουσία της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης που περνάμε. Έχει ξεχάσει τη δανειακή σύμβαση, το χρέος και ούτε νύξη για τους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους της Ε.Ε. Καμιά συζήτηση βρε αδερφέ για να σταθούμε μόνοι στα πόδια μας σαν εναλλακτικό σχέδιο. Καμιά διάθεση να στηρίξει την κοινοβουλευτική του ομάδα σε κινήματα στους δρόμους και στο πεζοδρόμιο και να φέρει ρήξη στο σάπιο σύστημά τους. Οι δεσμεύσεις και οι εξαρτήσεις τους από το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο είναι μεγάλες. Άλλωστε, στην λογική τους είναι, η συμμαχία με μέρος της κυρίαρχης τάξης από παλιά.
-Ναι, άλλα με τις άλλες συνιστώσες τι γίνεται θα ρωτήσει κάποιος και πολύ σωστά θα κάνει; Θα υποκύψουν και αυτές; Δεν θα αντιδράσουν; Θα συμφωνήσουν σε μια τέτοια πολιτική;
- Όλως περιέργως, όσο αυτές οι συνιστώσες πιέζουν προς τα αριστερά τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο και πιο δεξιά μετακινείται. Και εδώ θέλει μια προσοχή από τους συναγωνιστές, που εκτιμούν ότι τώρα πρέπει να δοθεί η μάχη μέσα από εκεί. Η μαζική εισροή πολλών βουλευτών στο κοινοβούλιο, άπειρων και μέσα σε αυτήν την κρίση, γρήγορα πολλές ηγεσίες συνιστωσών θα υιοθετήσουν τις θέσεις των σκληροπυρηνικών. Διότι είπαμε το σύστημα σε πολεμάει με το ΧΡΗΜΑ. Έχει λοιπόν σημασία σε ποιόν απλώνεις το χέρι σου για να τα πάρεις.
Όταν πληρώνεσαι από αυτούς που θέλεις να ρίξεις,
είναι θέμα χρόνου να ενσωματωθείς, και να κάνεις άλλα από αυτά που έλεγες. Άμα όμως πληρώνεσαι από
τα μέλη σου , έχεις να λογοδοτήσεις σε αυτά, με κίνδυνο πάντα εάν δεν κάνεις
καλά την δουλειά σου, να κινδυνεύεις να σε απολύσουν. Οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί αντέχουν
περισσότερο στο χρόνο, διότι στηρίζονται σε υλικά αγαθά, σε απολαβές. Η
καταπολέμησή τους πρέπει να είναι άμεση και κάθετη.Μέτρα όπως αιρετότητα και
ανακλητότητα ανα πάσα στιγμή, εναλλαξιμότητα και κατάθεση της κομματικής
επιχορήγησης π.χ. σε δικηγορικό σύλλογο με διαφάνεια προς όφελος της κοινωνίας,
αποτρέπουν την γραφειοκρατικοποίηση σε μεγάλο βαθμό ενός πολιτικού σχηματισμού. Αυτά τα μέτρα
πρέπει να παρθούν σοβαρά υπόψιν από τους Συναγωνιστές που είτε είναι ήδη μέσα,
είτε πρόκειται να ενταχθούν σε αυτόν τον πολιτικό σχηματισμό.
Πρακτικά, η κριτική μας αυτή δεν σημαίνει ότι σε οποιοδήποτε ζήτημα συμφωνήσουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ασκήσουμε την τακτική του ενιαίου μετώπου. Όπου θα συμφωνήσουμε, θα χτυπάμε μαζί τον κοινό εχθρό και συγχρόνως δεν θα υποστέλλουμε την κριτική μας απέναντί τους. Η διασπαστική στάση του ΚΚΕ στο όνομα της ταξικής καθαρότητας και ότι αυτοί είναι με την Ε.Ε. και το ευρώ και για αυτό δεν μπορούμε να συνεργαστούμε μαζί τους, είναι εγκληματική. Πολύ πιο πολλά μας ενώνουν για να κάνουμε κοινή πρακτική από αυτά που μας χωρίζουν.
Νομίζω ότι σε αυτήν την κρίση του συστήματος, που έχει τερματικό χαρακτήρα κατά πολλούς οικονομολόγους, το χρηματιστηριακό κεφάλαιο θα στηριχθεί κατεξοχήν στον σκληρό πυρήνα του Ευρωκομουνισμού για να σώσει το σύστημά του. Τα ΚΚ της Ευρώπης θα παίξουν αυτό το ρόλο με την επικουρική βοήθεια της Σοσιαλδημοκρατίας. Στο χέρι μας είναι να το αποτρέψουμε αυτό.
Πρακτικά, η κριτική μας αυτή δεν σημαίνει ότι σε οποιοδήποτε ζήτημα συμφωνήσουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ασκήσουμε την τακτική του ενιαίου μετώπου. Όπου θα συμφωνήσουμε, θα χτυπάμε μαζί τον κοινό εχθρό και συγχρόνως δεν θα υποστέλλουμε την κριτική μας απέναντί τους. Η διασπαστική στάση του ΚΚΕ στο όνομα της ταξικής καθαρότητας και ότι αυτοί είναι με την Ε.Ε. και το ευρώ και για αυτό δεν μπορούμε να συνεργαστούμε μαζί τους, είναι εγκληματική. Πολύ πιο πολλά μας ενώνουν για να κάνουμε κοινή πρακτική από αυτά που μας χωρίζουν.
Νομίζω ότι σε αυτήν την κρίση του συστήματος, που έχει τερματικό χαρακτήρα κατά πολλούς οικονομολόγους, το χρηματιστηριακό κεφάλαιο θα στηριχθεί κατεξοχήν στον σκληρό πυρήνα του Ευρωκομουνισμού για να σώσει το σύστημά του. Τα ΚΚ της Ευρώπης θα παίξουν αυτό το ρόλο με την επικουρική βοήθεια της Σοσιαλδημοκρατίας. Στο χέρι μας είναι να το αποτρέψουμε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου