EΠΑΜ Χολαργού-Παπάγου: Ε Ξ Ο Υ Σ Ι Α! Πως την κατακτάμε χωρίς να την παίρνουμε

“Οταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του, και το πλέον απαραίτητο από όλα τα χρέη του (…)” Ρήγας Φεραίος

29 Δεκ 2012

Ε Ξ Ο Υ Σ Ι Α! Πως την κατακτάμε χωρίς να την παίρνουμε

Εργασία στο πλαίσιο του 1ου κύκλου σεμιναρίων του Ε.Πα.Μ. Ιούλιος 2012

Της Π. Γεωργιάδου

Ορίζοντας τη εξουσία, μπορούμε να πούμε ότι, εξουσία είναι, η δύναμη, το δικαίωμα, η άδεια να κάνει κάποιος κάτι (Νέο Ελληνικό Λεξικό Εμμ Κριαρά). Στα αγγλικά η λέξη power δηλώνει την εξουσία αλλά και την "δυνατότητα της πράξης ή της δράσης". Στα Γαλλικά και στα Ισπανικά το ουσιαστικό που χρησιμοποιείται για να δηλώσει την εξουσία είναι το ίδιο μορφολογικά με το ρήμα "μπορώ" pouvoir, poder.
Σε ένα πρωταρχικό επίπεδο η εξουσία είναι η δυνατότητα να κάνουμε πράγματα και να ασκούμε εξουσία καθημερινά. Εσύ, αυτή τη στιγμή επιλέγοντας να διαβάσεις αυτό το κείμενο, ασκείς εξουσία.
Όταν μιλάμε, όταν συναναστρεφόμαστε τους αγαπημένους μας, όταν παίζουμε με τα παιδιά μας, όταν επιλέγουμε τι θα μαγειρέψουμε, τι θα ψωνίσουμε, τι θα γράψουμε, τι θα διαβάσουμε, ασκούμε εξουσία. Δεν μπορούμε να ασκήσουμε εξουσία χωρίς να επηρεάσουμε τους άλλους γύρω μας. Η εξουσία δεν είναι εργαλείο, δεν είναι κάτι που ένας άνθρωπος ή μια ομάδα μπορεί να απομονώσει και να χρησιμοποιήσει κατ ́αποκλειστικότητα.
Η εξουσία είναι μια ρευστή δύναμη που κυλάει μεταξύ μας...
και μας περικλείει όλους. Η εξουσία δεν είναι ένα πεδίο, από το οποίο μπορούμε να αποδράσουμε, δεν θα πάμε παραλία και η εξουσία εκεί θα πάψει να υπάρχει ή να μας επηρεάζει. Οραματιστείτε όμως, την εξουσία σαν το νερό, είναι παντού γύρω μας και εμείς είμαστε μέσα της. Το νερό, έχει τη δύναμη, όπου ρέει ελεύθερο να είναι ζωογόνο, να τρέφει να δημιουργεί. Όπου λιμνάζει το νερό, όπως όπου λιμνάζει η εξουσία, παγώνει, βρομίζει, μυρίζει, αρρωσταίνει. Έχουμε διδαχθεί, ότι το κράτος, είναι η εξουσία που ασκείται νόμιμα πάνω στο λαό, ο λαός που δέχεται την εξουσία αυτή και η χώρα όπου κατοικεί ο λαός (Στοιχεία δημοκρατικού πολιτεύματος Γ' Γυμνασίου ΟΕΔΒ 1984 σελ 35).
Τα στοιχεία του κράτους είναι: ο λαός, ο οποίος στο κράτος, δεν είναι πια τα πρόσωπα που συνδέονται μεταξύ τους με συγγένεια (όπως η οικογένεια) ή με την ίδια γλώσσα ή θρησκεία. Εκείνο που τα συνδέει είναι ότι κατοικούν όλα μόνιμα στο ίδιο έδαφος κι έχουν την ίδια οργάνωση εξουσίας. Η χώρα είναι η
περιοχή, όπου το κράτος ασκεί την εξουσία πάνω σε όλα τα πρόσωπα που είναι εγκατεστημένα στο έδαφός του. Εξουσία είναι δηλαδή το γεγονός ότι ορισμένοι άνθρωποι διοικούν τους άλλους (Τι Πρέπει Να Γνωρίζει Ο Πολίτης Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος Γ Λυκείου ΟΕΔΒ 1981 σελ 9). Έχουμε μάθει ότι, η εξουσία είναι κάτι πέρα, πάνω και έξω από εμάς. Κάποιοι άλλοι την κατέχουν και την ασκούν, για εμάς (φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για εμένα χωρίς εμένα ΒΠ). Στην σύγχρονη κοινωνία, ένα είδος εξουσίας είναι κυρίαρχο. Είναι η "εξουσία επί....." η εξαναγκαστική εξουσία, που ασκείται από απόσταση, σωματική αλλά και συναισθηματική.

Στηρίζεται στο διαχωρισμό, στην αντιμετώπιση του άλλου ως αντικείμενο, στην υποτίμηση της αξίας του, στην στέρηση της ανθρώπινης ιδιότητάς του. Είναι αυτό ακριβώς το είδος της εξουσίας που βρίσκεται στην καρδιά του κεφαλαίου, η εξουσία που μας στερεί την "δυνατότητα της πράξης", μας αποξενώνει από τη γη μας, από το χρόνο μας, από την δημιουργικότητα. Είναι η εξουσία που θέλει να χρωστάμε για να μην έχουμε όλα τα παραπάνω. Είναι η εξουσία που επιχειρεί να παρεμποδίσει τη δυνατότητά μας για αυτό‐οργάνωση, που επιχειρεί να καθορίσει, τη θέλουμε και πως το θέλουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε τον έλεγχο της ίδιας μας της ζωής.
Το αντίθετο της "εξουσίας επί....." είναι η "εξουσία για......" που είναι η δημιουργική εξουσία, που επηρεάζει στη ζωή μας, κάτι κοντινό και άμεσο. Αυτή η εξουσία επιτρέπει σ ́ εμάς να κάνουμε πράγματα.
Είναι ενδυνάμωση, δύναμη που ρέει χωρίς περιορισμούς, που οικοδομεί σχέσεις, που βοηθάει και τους άλλους να αναπτύξουν το ίδιο είδος εξουσίας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, στους κόλπους μας, της "εξουσίας για ......", είναι η "σχόλη του Ε. ΠΑ. Μ.". Διδασκόμαστε, μαθαίνουμε, αλλάζουμε σκέψεις προβληματισμούς και ιδέες, διαφωνούμε, γνωριζόμαστε, συναναστρεφόμαστε και εντέλει δημιουργούμε σχέσεις. Είναι η δημιουργική εξουσία, που αναδύεται από την άμεση δημοκρατία, από την άμεση δράση, η παραγωγική δύναμη που ρέει μεταξύ ομάδων και ατόμων που συνέρχονται και συναθροίζονται, που αποτελούν ένα παλαικό κίνημα.
Μαθαίνοντας να αναγνωρίζουμε τις διαφορετικές μορφές της εξουσίας, βρίσκουμε και το δρόμο, στον οποίο θα βαδίσουμε, για να αλλάξουμε, την ίδια τη δομή και την αντίληψη της εξουσίας .Γιατί έχουμε το δικαίωμα, τη δύναμη, την εξουσία να αλλάξουμε αυτά που θέλουμε.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε τα πράγματα να συμβούν χωρίς εμάς για εμάς.
Χρειαζόμαστε ένα διαφορετικό πολιτικό μοντέλο και αυτό το διαφορετικό μοντέλο είναι, το Ε.ΠΑ.Μ, είμαστε εμείς, εδώ, τώρα. Στην Ιρλανδία εικοσιπέντε πολίτες ξαναέγραψαν το σύνταγμα άρθρο, άρθρο με σχόλια πολιτών από το internet. Η εξουσία γυρνά στις ρίζες της, στο λαό. Μειώνεται η απόσταση μεταξύ αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις και αυτών που τις υφίστανται. Μια εξουσία που δεν είναι αφηρημένη ούτε μακρινή, αλλά που ασκείται στους δρόμους μας, στη γη μας, στην καθημερινότητα μας.
Το 1971 ιδρύθηκε το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), ο δισεκατομμυριούχος Klaus Schwab, πρόεδρος και ιδρυτής του δήλωνε το 2001 "Η σκληρή δουλειά που απαιτείται για να βελτιωθεί η κατάσταση στον κόσμο δεν θα γίνει στους δρόμους". Κάθε χρόνο 2.000 "ηγέτες του κόσμου" κατόπιν προσωπικής πρόσκλησης του ίδιου του Schwab συγκεντρώνονται στις κορυφές των βουνών, πχ Νταβός, όπως οι παλιότερα οι θεοί και "δημιουργούν λύσεις" πχ οι 10 εντολές, για όλους εμάς που βρισκόμαστε στους δρόμους. Το 2003 το θέμα της συνόδου του Φόρουμ ήταν η Ανοικοδόμηση της Εμπιστοσύνης". Σαν προπαρασκευαστική διαδικασία για τη σύνοδο, πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη δημοσκόπηση που θα κάλυπτε όλες τις ηπείρους και θα κατέγραφε τις απόψεις 1,4 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Τα αποτελέσματα, σύμφωνα με το Φόρουμ, αποκάλυψαν πως η "εμπιστοσύνη σε πολλούς βασικούς θεσμούς είχε μειωθεί σε κρίσιμο βαθμό". Μεταξύ των 17 θεσμών που συμπεριλαμβάνονταν στην έρευνα, εκείνοι τους οποίους οι λαοί έδειχναν να εμπιστεύονται λιγότερο ήταν οι κυβερνήσεις και οι πολυεθνικές. Τα δύο τρίτα των ανθρώπων που ρωτήθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο δεν πίστευαν πως η χώρα τους "κυβερνάται από τη θέληση του λαού" και οι μισοί απ' όσους ρωτήθηκαν δεν πίστευαν πως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εξυπηρετούν το κοινωνικό συμφέρον. Η κρίση της νομιμότητας αυτών των θεσμών έχει πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις.
"Οϊμέ" οι θεοί έχουν προβλήματα και μια κρυφή αδυναμία, την έλλειψη εμπιστοσύνης. Οι συνδαιτυμόνες των γευμάτων στο Νταβός το 2003 ήταν Ο Μπιλ Γκέιτς της Μicrosoft, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο επικεφαλής του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, ο επικεφαλής της Ιντερπόλ και ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κόλιν Πάουελ. Τα υψηλόβαθμα στελέχη της Nestle, της BP, της Sony, της Novartis και της Goldman Sachs .Επίσης οι διευθυντές του Reuters, του CNBC και της Wall Street Journal, Πρωθυπουργοί, Δημοσιογράφοι,Συγγραφείς και άλλοι πολλοί. Πιθανόν όλοι μαζί κάνοντας σκι να καλούσαν το μάγο Μέρλιν για βοήθεια γιατί η κινητήρια δύναμη της εξουσίας, η εμπιστοσύνη έφθινε. Οι θεοί πάουν να υπάρχουν όταν οι άνθρωποι δεν πιστεύουν πια σ ́ αυτούς. 'Όταν διαβρώνεται η εμπιστοσύνη η άσκηση της εξουσίας γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Τι ρόλο λοιπόν παίζει το κράτος ανάμεσα σε εμάς που είμαστε στους δρόμους και σε αυτήν την ορεινή ιδιωτική λέσχη αρχιτεκτόνων και παγκόσμιων σωτήρων;
Ο Γκούσταβ Λαντάουερ, Θεωρητικός της επαναστάτης των αρχών του 20ού αιώνα έγραφε:

"Το κράτος δεν είναι κάτι που μπορεί να καταλυθεί από μια επανάσταση.

Είναι μια συνθήκη μάλλον μια συγκεκριμένη σχέση μεταξύ των ανθρώπων ένα μοντέλο ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Το καταλύουμε όταν φερόμαστε διαφορετικά, όταν δημιουργούμε άλλες σχέσεις".

Η επιθυμία να κατακτήσεις το κράτος στηρίζεται στην ψευδαίσθηση πως το κράτος είναι το θεμέλιο της ανεξαρτησίας και της αυτονομίας. Στο δικτυωμένο όμως κόσμο του Παγκόσμιου Κεφαλαίου το κράτος δεν είναι παρά ο κόμβος στον ιστό της εξουσίας, που συνδέει τράπεζες, χρηματιστήρια, πολυεθνικές, μέσα μαζικής εξημέρωσης (λόγια διάσημων αντρών* Τζίμης Πανούσης), κλπ. Τα πάντα εξαρτώνται από το βαθμό στον οποίο εμείς πιστεύουμε στην εξουσία τους και στον αμετάλλακτο χαρακτήρα της, από τον βαθμό στον οποίο αδυνατούμε να αναγνωρίσουμε τη δική μας δύναμη. Αυτό ήταν το νόημα των οργισμένων στοίχων του SHELLEY όταν στα 1819 αφιέρωνε το γνωστό ποίημά του στους φτωχούς εργάτες του Μάντσεστερ.
"Σηκωθείτε, πλήθη αδάμαστα, σαν λιοντάρια από λήθαργο. Τινάξτε στη γη τα δεσμά σας σαν να ́ταν πάχνη που στον ύπνο σας σκέπασε! Είστε πολλοί και είναι λίγοι" .
Κατακερματίζουμε την Εξουσία. Σύγκρουση και Ανοικοδόμηση. Λέμε "ΟΧΙ" Κατασκευάζοντας τα "ΝΑΙ" μας. Ασκούμε δυαδική μορφή εξουσίας. Αντιστεκόμαστε και Δημιουργούμε ταυτόχρονα στις Γειτονιές. Είναι κοινή η συνείδηση του γεγονότος πως η κοινωνία δεν αλλάζει μέσα σε μια νύχτα.

Η αλλαγή είναι μία διαδικασία σταδιακή, μια διαδικασία που απαιτεί να μιλήσεις και να ακούσεις, να ονειρευτηείς και να οικοδομήσεις εναλλακτικές λύσεις που έχουν τις ρίζες τους στις ανθρώπινες σχέσεις και τις ανθρώπινες γειτονιές. Κανένας δεν μπορεί να φτιάξει ένα καινούριο κόσμο μόνος του. Δεν μπορούμε να το κάνουμε και δεν πρέπει. Οι άνθρωποι απορρίπτουν τα πολιτικά κόμματα. Η έξοδος από την κρίση απαιτεί μια πολιτική στο επίπεδο του πραγματικού. Οι συνελεύσεις των απλών ανθρώπων είναι ο θεμελιώδης τρόπος να ασκείς πολιτική.
Τοπικές συνελεύσεις, εβδομαδιαίες, ανοιχτές σε όλους, καταναλωτικοί συνεταιρισμοί, ανταλλακτικές κοινότητες, εκδρομές, ομιλίες και άλλα πολλά. Η πολιτική σκέψη πηγάζει από την πολιτική πράξη. 'Ότι χάνουν οι Θεοί στο βουνό, ψηλά το κερδίζουμε εμείς και με αυτό οικοδομούμε. Χάνουν εμπιστοσύνη στους θεσμούς και την κερδίζουμε εμείς στις γειτονιές και με αυτήν την εμπιστοσύνη χτίζουμε σχέσεις αλληλεγγύης. Ερχόμαστε κοντά, λάθη κάνουμε, είναι φυσιολογικό, είναι μέρος της εξελικτικής διαδικασίας. Όταν απλώνουμε το χέρι στον διπλανό, ακόμα κι αν αρνηθεί, ξέρει ότι κάποιος είναι εκεί, όταν έρθει η στιγμή θα απλώσει και αυτός το χέρι του και όλοι μαζί θα κάνουμε τη διαφορά

Π. Γεωργιάδου (Ελληνίδα, Μάνα, Μέλος του Ε.ΠΑ.Μ)

Βιβλιογραφία
Τι πρέπει να γνωρίζει ο πολίτης   (Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος) Αγνής Ρουσοπούλου
Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος Β.Γ. Πετριτσόπουλος, Π.Ι. Γιαννακόπουλος, Α.Γ. Κάραλης
Είμαστε Παντού (Η ακαταμάχητη άνοδος του Παγκόσμιου Καπιταλισμού), Εκδόσεις ΟΞΥ

Σελίδες

29 Δεκ 2012

Ε Ξ Ο Υ Σ Ι Α! Πως την κατακτάμε χωρίς να την παίρνουμε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου